Geen producten in je winkelwagen.
Een werkend handboek voor crowdfunding bestaat nog niet. Dus leren we met vallen en opstaan hoe het werkt. Benieuwd naar het aantal mensen dat daadwerkelijk geld overmaakt naar een crowdfunding project, vroeg ik tijdens mijn presentatie op de Failure Edition van de Sprout Challengerday hoeveel mensen wel eens hadden gecrowdfund. Ongeveeer 10 procent van de 700 mensen in de zaal stak hun hand op. Voor een relatief onbekend fenomeen is dat best veel. Wat bezielt deze mensen?
Het is een vraag waar iedereen het antwoord op wil weten. Crowdfunding ontlokt fascinerend consumentengedrag. Wanneer we de marketingboeken erop naslaan vinden we de factoren die van invloed zijn op koopbeslissingen van een klant. De belangrijkste factor zou zijn, de afweging tussen prijs en persoonlijk nut van een aankoop. Klinkt logisch toch? Maar in het geval van crowdfunding is dat helaas niet het geval. Wat dan wel?
Om het gedrag van ‘crowdfunders’ te verklaren, zouden we kunnen stellen dat zij hun participatie zien als een investering met winstoogmerk. Maar ook deze vlieger gaat meestal niet op. Waarom niet? Het fenomeen crowdfunding blijkt het meest succesvol in muziek, cultuur en ontwikkelingssamenwerking. Niet echt branches waarin de winst je om de oren vliegt. Om toch het brein van crowdfunders enigszins te kunnen ontrafelen val ik terug op stokoude theorie; de piramide van Maslow. In de twee bovenste lagen van deze piramide vind ik de belangrijkste drijfveren voor crowdfunders- of zoals ik ze graag noem: ‘believers’-.
Maslow
Hou je vast, we gaan even de diepte in. Volgens Maslow heeft ieder mens behoefte aan liefde en wil iedereen – ook al geven we het niet graag toe- bij een groep horen waarmee we ons kunnen identificeren. En juist in deze behoefte voorziet crowdfunding als geen ander. Vaak wordt -geheel ten onrechte- gedacht dat potentiële ‘believers’ geld overmaken om onderdeel te kunnen zijn van de community rondom het crowdfunding project.
Volgens mij werkt het precies andersom. De eerste en grootste groep ‘believers’ stappen in een project omdat ze al onderdeel zijn van een community. Ze kennen de artiest, ondernemer of kunstenaar persoonlijk en gunnen hem of haar alle succes en geluk. Denk bijvoorbeeld aan het foeilelijke schilderij dat je van je neefje gekocht hebt. Je hangt hem niet op. Nee, je haalt het ding alleen tevoorschijn als er familie over de vloer is. Maar je hebt met je aankoop wel getoond dat je ‘gelooft’ in het talent van je neefje. Je bevestigt direct je vriendschap en betrokkenheid. Zo gaat het dus ook met crowdfunding.
Believer
Naast deze intrinsieke beweegredenen speelt het crowdfunden direct in op het zelfvertrouwen en de status van de ‘believer’. Het voelt goed om een project te steunen waar je achter staat. Je wilt met heel je hart dat het project succesvol is, en dus deel je het met je vrienden. Middels dit mechanisme zorgen de eerste laag believers voor de tweede, die zorgen weer voor de derde laag believers, en ga zo maar door. Tot het doelbedrag is behaald.
Mijn devies? Zet crowdfunding alleen in als je toegang hebt tot een netwerk van mensen die in jou en je project geloven. En besef goed dat je dat netwerk om een gunst vraagt. Toon aan je netwerk dat je er voor de volle honderd procent voor gaat. Bedank en beloon ze persoonlijk (zelfvertrouwen), en vooral publiekelijk (status). Dat vormt de basis van iedere crowdfunding campagne. Zo zie je maar weer. Crowdfunding is niet alleen een nieuw financieringsmiddel, maar vooral een zeer effectief marketingvehikel.
Pim Betist is de oprichter van Sellaband en Africa Unsigned, crowdfunding platformen voor muziek. Als columnist schrijft hij eenmaal per kwartaal voor Sprout.
Lees zijn eerste bijdrage ‘Crowdfunding is een hype’
Lees ook:
-
Hoe jij crowdfunding kan inzetten
- Pim Betist: ‘DNB en AFM snappen crowdfunding niet’
- De cultuursector kan best zonder subsidie (ook over Voordekunst)
-
Nieuwe crowdfundingsite voor ondernemers
-
Boeken crowdfunden
- Ondernemers sprokkelen ‘online’ geld in VS
