Couture op een Zaanse zolderkamer

Door: Redactie MT/Sprout

Geschreven door:
Redactie MT/Sprout

15 april 2014 15-04-2014 2,5 minuten

Haar grote voorbeeld is Olcay Gulcen van modemerk SuperTrash. “Heel stoer wat zij doet. Ondernemers die met niets zijn begonnen en nu een miljoenenbedrijf hebben, daar heb ik respect voor.” De Graaf komt zelf uit een ondernemersfamilie. Haar vader heeft een groothandel in kassa’s en weegschalen en ook haar ooms bezitten ieder een eigen zaak. Toch is het een vriendin van de familie die haar aanzet tot ondernemen.

“Zij startte een eigen tennistassenlijn. Avonden achter elkaar heb ik bij haar thuis gezeten en ideeën opgedaan. Ik heb heel veel steun van haar gekregen, zeker in de beginfase.” Ook aan haar studie Logistiek & Economie – ze zit in haar laatste jaar – heeft De Graaf veel gehad. “Als ik mijn bedrijf in het eerste jaar was gestart, was het nooit gelukt. Niet dat je leert hoe je moet importeren, maar je leert wel oplossingsgericht denken.”

Stoute schoenen

Het idee voor Ydence borrelt op wanneer ze in het tweede jaar van haar studie met een vriend fashionzoekmachine Vivalafashion.nl start. Vrouwen mailen haar: hoe kan het toch dat mooie, exclusieve kleding zo duur is? Ze trekt de stoute schoenen aan, besluit zelf te gaan ontwerpen en gaat op zoek naar Chinese kleding-, schoenen- en accessoirefabrikanten. “Domweg door te googlen op ‘China’ en ‘manufacturer’. Ik heb er heel veel benaderd via skype en e-mail en degenen waarbij het goed voelde heb ik samples laten maken. Ik ben geen designer en kan niet tekenen, dus ik schrijf alles uit. Een A4’tje vol voor een jurk.”

Waarom produceren in China, afgezien van de lage kosten? “De bedrijven waarmee ik werk, leveren veel waarde. En Chinezen werken hard, soms gaan er wel vijftig mailtjes op een dag heen en weer. Als je een Indiër mailt krijg je pas drie dagen later een bericht terug. Natuurlijk hebben Chinese leveranciers ook mankementen: ze maken vaak beslissingen zonder te overleggen. Dan is een ceintuur opeens te kort of heeft hij een verkeerde kleur. Heel vervelend. Maar de kwaliteit van mijn kleding is helemaal in orde. Daar pik ik mijn producenten echt op uit. Alleen accessoireleveranciers hebben de neiging troep te leveren. Boven op zolder liggen honderden sieraden in dozen die ik heb afgekeurd.”

Pumps

De collectie – vrouwelijk met veel zijde, tops, rokken, jurkjes, blazers en suède pumps – wordt dit jaar verder uitgebreid. De Graaf verwacht dit jaar enkele tientallen duizenden euro’s omzet te draaien. Aan ambitie geen gebrek, want zodra de webshop goed loopt, volgt het buitenland. Ook het merk Ydence moet tot een begrip uitgroeien. “Ik ben begonnen met het idee om ooit een eigen winkelketen te hebben. Over tien jaar heb ik Ydence-winkels in de Kalverstraat, net als H&M. Dat is mijn droom.”

De belangrijkste ondernemersles die ze tot nu toe heeft geleerd is dat ze dicht bij zichzelf moet blijven. “Natuurlijk heb ik wel eens veel te veel ingekocht. Of te weinig. Mensen geven wel eens kritiek. Dat is goed, maar je moet zelf je onderneming leiden. Ik vraag soms om advies, als ik een bepaalde kleur moet kiezen voor een jurk bijvoorbeeld, maar ik laat me nooit afleiden in mijn keuzes. Ik ben heel eigenwijs en koppig. Als ik iets wil dan ga ik ervoor. Mijn grootste prestatie is dat ik het helemaal zelf heb bereikt. Mijn vader heeft me niet geholpen met mijn startkapitaal, ik doe echt alles zelf.”