Geen producten in de winkelwagen.
“Gisteren nog”, vertelt Zeijl, die al op zijn achttiende ONYX Entertainment oprichtte, een bedrijf dat licht, geluid en andere technische faciliteiten verhuurt voor evenementen. “Het bootje van een stel kinderen was gezonken. Allerlei mensen waren al voorbij gevaren toen wij arriveerden, terwijl die kinderen – rond de tien jaar schat ik – al een behoorlijke tijd in het water lagen.”
Soms stuit Zeijl op ernstiger incidenten. “We zijn eens getipt over een volledig opgetuigde zeilboot waar vreemd genoeg niemand bij was. In eerste instantie konden we niets vinden. Tot mijn collega een zeil opzij duwde. Lag daar een blauw aangelopen man. Heel heftig. Hij zag het niet meer zitten, bleek later, en had allerlei pillen geslikt. Daarna heb ik wel een paar gesprekken nodig gehad met een hulpverlener van de politie. Uiteindelijk heeft die man het trouwens gered.”
Zulke potentieel traumatische ervaringen roepen natuurlijk de vraag op: waarom doet Zeijl eigenlijk vrijwillig reddingswerk? “Om te beginnen,” benadrukt hij, “komen echte tragedies gelukkig maar eens per jaar voor. Maar daarbuiten: ik vind het mooi om mensen te helpen die in de shit zitten. En ik leer veel: ik heb mijn vaarbewijs gehaald, kan reddingzwemmen, ehbo en reanimeren.”
Ook de spanning en het avontuur, zegt Zeijl, spelen een rol. “Er gebeurt altijd wat. Het gebeurt weleens dat ik op weg naar kantoor wordt opgeroepen voor een reddingsactie. Vorige week nog: ik was net begonnen aan mijn werkdag toen mijn pieper ging: een bootbrand. Ik werk dichtbij de reddingspost, dus in twee uur was ik weer terug op kantoor. Even tussendoor wat mensen redden, prachtig toch?”
