Waarom een goede presentatie onvolledig is

Er valt mij al langere tijd wat op, en waar ik, gek genoeg, maar weinig over lees. Ik noem het de devotie voor de volledigheid. Iedere keer opnieuw zie ik dat bedrijven liever nog tien zinnen extra in hun brochure, website of persbericht proppen zodat ze volledig zijn, dan dat ze die weglaten en de lezer trakteren op leesbare tekst. Of dat een presentatie vaak een ‘death by powerpoint’ wordt, in plaats van een inspirerend verhaal. Voor veel lezers is dit vast herkenbaar.

Maar waarom kiezen we dan toch liever voor oersaaie teksten en duffe presentaties, dan voor sprankelende, toegankelijke communicatie?

Angst

De devotie voor de inhoud vindt haar oorsprong in de angst dat iets weglaten, automatisch leidt tot iets missen. Het heet dan ook niet voor niets de kunst van het weglaten: het weglaten van alle niet-essentiële informatie en secundaire aspecten om de meer fundamentele structuren zichtbaar te maken.

We zijn bang dat als we iets weglaten, dat we niet de volledige boodschap hebben verteld.

Lef tonen

Het is een kwestie van lef. Ja echt. Let maar op. De meesten hebben liever grijze geitenbrij waar niemand over kan vallen, dan kop-boven-het-maaiveld-communicatie die misschien wat onvolledig is. We durven niet te kiezen. Want, ik weet zeker, iedereen die bovenstaande heeft gelezen denkt dat hij wél in staat is om een goede balans te vinden tussen het verstrekken van nuttige informatie enerzijds en het publiek murw slaan met onnodige details anderzijds.

En juist in dat woord onnodig zit ‘m de crux. Wat jij denkt dat essentieel is voor je verhaal, is een nietig detail voor de ander. Ik zeg natuurlijk niet dat dit altijd zo is, maar 9 van de 10 keer toch wel.

Kunst

Echte communicators verstaan de kunst van het weglaten. Die durven te kiezen voor de hoofdlijnen en weten dat hun boodschap steviger overkomt als ze gaan voor de relevante kernboodschappen. Zij weten dat de details later komen, vaak op verzoek. Maak je publiek liever hongerig naar meer, dan dat ze propvol zitten en geen boe of bah meer kunnen zeggen.

Laat me weten of jij de volgende keer ook durft te kiezen voor minder tekst, minder slides en minder woorden. Aan jou de uitdaging!