Geen producten in de winkelwagen.
“Het belastingklimaat staat me niet aan, het ontslagsysteem deugt niet, vergunningen worden te laks verstrekt, bestemmingsplannen zijn lastig, de regels zijn te moeilijk, de overheid helpt niet mee, de files zijn te lang, de consument is onvoorspelbaar’ en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik werk nu een jaar of twintig met ondernemers, schrijf over het ondernemerschap, praat met hen, lunch met hen en luister naar hen. En wat me elke keer weer opvalt? Altijd maar klagen. In plaats van aan hun toekomst te werken, beleid uit te stippelen, de concurrentie te analyseren, de consument te voorzien van goede producten en service, staan ze klagend op en gaan ze klagend weer naar bed. Het is om moedeloos van te worden.
Vele decennia stond de Nederlandse ondernemer bekend als ondernemend, innovatief, inventief en progressief. Die tijd lijkt voorgoed voorbij. Het lijkt erop dat de (gemiddelde) ondernemer nog nauwelijks “echt” onderneemt en slechts klaagt. De afgelopen jaren nog een ondernemer gehoord die tevreden was? Ik niet! En dat is jammer, want op deze heilloze weg gaat ondernemend Nederland ten onder aan gezeur en gezever.
Het wordt tijd dat ondernemers zich realiseren dat Nederland een prima ondernemersklimaat heeft. Dat het ondernemerschap in dit land goed uit te oefenen is. De overheid besteedt veel aandacht aan het ondernemerschap, de fiscus gedraagt zich gematigd. En de ondernemer die zeurt over dat strenge ontslagsysteem, moet bedenken dat er in dit land ook nog een sociale cultuur bestaat. En dat hij/zij ook werknemer zou zijn geweest als men (destijds) geen ondernemer had kunnen worden. Gek eigenlijk: werknemers zijn blij beschermd te worden, maar zodra de werknemer ondernemer is geworden, klaagt hij over dat ontslagsysteem. Gewoon meedoen aan die sociale cultuur, ondernemer! Vanwege die cultuur kon jij ondernemer worden. Belastingen, bestemmingsplannen, regels en concurrentie: het zijn aspecten die horen bij een geciviliseerd land.
Als je dat niet aanstaat, ga het dan eens elders proberen. In de Verenigde Staten bijvoorbeeld, waar je als ondernemer uitgespeeld bent als je een paar misstappen zet, of in Frankrijk waar je moet smeken en soebatten voordat je een vergunning krijgt, of in Spanje waar je als ondernemer helemaal aan je lot wordt overgelaten door de overheid. Of in Duitsland waar de regels nog veel strenger zijn dan hier. Of in Italië waar ondernemers elkaar dagelijks besodemieteren.
Wat ik maar wil zeggen: ik ben klagende ondernemers spuugzat. Als je het ondernemerschap niet aan kunt, stop er dan mee. Als je het ondernemerschap te moeilijk vindt in Nederland, verdwijn dan naar een ander land. Kortom: stop met zeuren en gezever en ga ondernemen!”
Robert J. Blom
Update: “Door de vele reacties voel ik mij geroepen een weerwoord te geven. Klaarblijkelijk heb ik een gevoelige snaar geraakt en dat is het doel van een columnist: prikkelen en reacties uitlokken…” Lees verder >>
