Geen producten in de winkelwagen.
Ondernemen met people, planet én profit in het achterhoofd, is niet zo makkelijk. Dat blijkt wel uit de teksten die verschijnen op Sprout Goodblog, het weblog voor maatschappelijk verantwoord ondernemen. Want wat als je een groen product in de markt zet, maar daarvoor bergen kilowatt energie moet verbruiken? “Als alle activiteiten die ik met mijn bedrijf verricht om milieuschade te voorkomen uiteindelijk meer milieuschade opleveren, ben ik niet echt lekker bezig”, schrijft Laurens Drogendijk van Band op Spanning. Maar vervuilen en bijdragen aan CO2-uitstoot doet elk bedrijf. Daar kunnen ook groene ondernemers niets aan veranderen. Dus is het voor deze kritische noot soms te vroeg? “Iedere groei is gekoppeld aan meer emissies en energieverbruik. En de recyclebaarheid is maar voor enkele materialen 100 procent”, schrijft Gilbert Curtessi van de Happy Shrimp Farm op hetzelfde weblog.
De paradox die bij verantwoord ondernemen om de hoek komt kijken, speelt zich ook af in Mexico. De prijs van maïs is in enkele maanden zo snel gestegen, dat er een tortilla-oorlog dreigt. De bevolking betaalt opeens vier keer zoveel voor een simpele Mexicaanse maaltijd. Dat alles vanwege de toenemende vraag naar energiebron ethanol, dat uit maïs wordt gemaakt. Gaat de zoektocht naar alternatieve brandstoffen gepaard met een rangorde voor de peilers van mvo? En gaat dan Planet voor People?
Vervuilers
Een ding staat vast: als we 100 procent zuiver verantwoord willen ondernemen, moet duurzaamheid gedragen worden door de grote massa. Via eerlijke wereldhandel, maar ook met de hulp van energiebedrijven, producenten van verpakkingsmateriaal en afvalverwerkingsfabrieken. Desnoods met dwang, vinden sommigen. “In de VS maken topadvocaten zich klaar voor een juridisch gevecht tegen de grote vervuilers. Ze weten dat ze vervuilen, dus moeten ze ook maar voor de kosten opdraaien! Want tja, de politiek, daar moeten we maar niet op wachten”, schrijft Niels Korthals Altes van Greenseat op Goodblog.
