Geen producten in de winkelwagen.
Geef je iemand vis of leer je hem vissen? Maria van der Heijden en Ellen Tacoma geloven dat mensen iets leren meer oplevert dan geld doneren. Anderhalf jaar geleden richtten ze Women on Wings op, een organisatie die vrouwelijke ondernemers in India helpt te groeien door het delen van kennis en ervaring. Zo creëren ze werkgelegenheid waardoor meer vrouwen economisch zelfstandig worden. “We helpen vrouwen omdat het geld dat zij verdienen rechtstreeks naar het huishouden en de kinderen gaat”, zegt Maria van der Heijden.
Sinds 2000 reist ze met Ellen Tacoma regelmatig naar India, een land dat hen beiden fascineert. Van der Heijden: “Het is zo rijk in cultuur en heeft een gelaagdheid die je nergens anders tegen komt. Economisch is het booming en tegelijkertijd leven er 700 miljoen mensen van minder dan twee dollar per dag. Zij zijn iedere dag opnieuw bezig met overleven.” In 2006 zagen ze tijdens een uitwisselingsprogramma van Share People (een samenwerkingsverband tussen Icco, De Baak en werkgeversorganisatie VNO NCW) hoe weinig kennis ondernemers op het platteland hebben. “In Nederland kun je als zelfstandig ondernemer de kennis die je zelf mist, inhuren. Een accountant voor je boekhouding bijvoorbeeld, of een ontwerper voor je huisstijl. Die dienstverlening is op het Indiase platteland niet beschikbaar. Organisaties daar zijn sterk gericht op de productie, kennis van marketing of communicatie hebben ze nauwelijks.” Traditionele NGO’s bieden vooral hulp bij basisbehoeften als onderwijs en gezondheidszorg. Van der Heijden en Tacoma – beiden hebben ruim twintig jaar ervaring in de marketing en communicatie en allebei een eigen bedrijf – zagen een gat in de markt. “We waren bovendien al een tijdje op zoek naar een maatschappelijke invulling naast ons commerciële werk.”
Vier keer per jaar gaan ze naar India waar ze werken voor organisaties die zich bezighouden met handwerk. Het borduren en weven van bijvoorbeeld sari’s of sjaals of het vlechten van matten: werk dat vrouwen thuis kunnen doen. Ze kijken eerst naar de vraag van de organisatie. “Daarna gaan we met hen onderzoeken hoe ze hun merk verder kunnen ontwikkelen. We laten ze de sterke en zwakke punten benoemen en vooral onderzoeken wie de klant is.” Het blijkt dat de vrouwen op het platteland geen idee hebben hoe de middenklasse in de stad leeft. “Zij kopen de sjaals en sari’s. Pas als ze meer van hen weten, kunnen ze er met hun product op inspelen en meer gaan verkopen.” Van der Heijden en Tacoma geven ook workshops visual merchandising: hoe richt je een winkel of stand in zodat er meer wordt verkocht? Alles onder het motto: laten zien hoe je dingen kunt doen, samen werken en het ze daarna zelf laten doen.
Omdat de ondernemers India al kenden, komen ze relatief weinig problemen tegen. Wel hadden ze de vorm van Women on Wings verkeerd ingeschat. “We wilden er fulltime mee aan de slag gaan en er ook een basissalaris uithalen. Maar we hebben gemerkt dat die constructie verwarrend werkt. Sponsors hadden geen zin om twee westerse dames te financieren.” Nu werken ze in hun eigen tijd aan Women on Wings, volgens hen een gezonder model. “We prediken onafhankelijkheid voor Indiase vrouwen, dan moeten we dat zelf ook zijn.” Met financiële bijdragen van particulieren, bedrijven en NGO’s kunnen ze de reis- en verblijfkosten in India betalen. Maar elke dag die ze daar werken, is onbetaald. “We krijgen er ontzettend veel energie van en het werk geeft veel voldoening.” Het uiteindelijke doel is één miljoen banen creëren voor 2017. In de afgelopen anderhalf jaar heeft Women on Wings 700 nieuwe banen geschapen.
Tekst: Miloe van Beek
