Geen producten in de winkelwagen.
Het concept was zo Amerikaans dat de oprichters van Emolife twijfelden of het wel in Nederland aan zou slaan. Je kunt misschien één of twee keer een event organiseren en geld ophalen, maar kun je een bedrijf baseren op event fundraising? Inmiddels zitten Kees van Maren en Bert Cocu met hun 18 werknemers in een kantoortje in de Amsterdamse binnenstad en hebben ze een florerend bedrijf in het ophalen van geld voor goede doelen. Emolife organiseert sportieve evenementen waarbij de deelnemers zich laten sponsoren.
Aloude donateurschap in een modern jasje
Het begon in 2006 met Duchenne Heroes, een 700 kilometer lange mountainbiketocht door de Benelux, opgezet om geld in te zamelen voor onderzoek naar spierziekte Duchenne. Sinds 2008 organiseren Van Maren en Cocu fulltime de sportieve fundraising events, meestal in opdracht van een goededoelenorganisatie. De Run for KiKa, waarmee geld wordt ingezameld voor onderzoek naar kinderkanker, is misschien wel de bekendste. In 2012 renden 6.548 mensen mee, die samen bijna 4 ton ophaalden. In de Tour for Life fietsten 654 deelnemers over de hoogste Italiaanse cols 1,6 miljoen euro bij elkaar voor Artsen zonder Grenzen, en in de eerste twee edities van de Kenya Classic fietsten 167 mensen , met ruim 1 miljoen euro sponsorgeld, over de Afrikaanse steppe voor AMREF Flying Doctors.
Bedrijf: Emolife
Wat : sportieve fundraising events
Start 2008
Personeel: 18
Omzet: 1,4 miljoen (2012)
Ambitie: ‘Op een leuke manier geld ophalen voor het goede doel’
Van Maren en Cocu zitten hun hele leven al in de fundraising en staken het aloude donateurschap in een modern jasje. Cocu: “Zo’n 40 procent van de donaties komt van mkb-bedrijven, en van mensen die anders nooit aan een goed doel geven. Maar nu worden ze gevraagd door mensen die ze respecteren. Je mag het natuurlijk niet zeggen, maar dan maakt het niet meer zoveel uit voor welk doel het is.” Cocu en Van Maren denken dat event fundraising een groeimarkt is: “Deelnemers vinden het leuk om te doen, en sponsors vinden het leuk om te geven. Als je die situatie goed managet kan hij door blijven groeien.”
Het verdienmodel van Emolife
De inkomsten van Emolife zijn opgebouwd uit een vaste bijdrage, betaald door het goede doel dat het bedrijf inhuurt, en een percentage (6 tot 10 procent) van de donatieopbrengst. Hoe haal je geld op voor de goede zaak, maar blijf je als ondernemer zakelijk? Van Maren: “We hebben voorheen goede jaren gedraaid, en we investeren mee in de evenementen die we organiseren. Natuurlijk moet dit een financieel gezond bedrijf zijn, maar winstmaximalisatie staat niet op nummer één.” Van geld alleen word je niet gelukkig, is de overtuiging van het ondernemersduo. Mochten ze ooit rijk worden, dan gaat het geld grotendeels terug in (private) vrijwilligersprojecten.
Dit artikel komt uit Sprout Magazine.
Meest trots zijn ze erop dat ze dankzij hun inspanning ook écht verschil konden maken. Hun ‘kindje’, Duchenne Heroes, is een kleinschalig project: in 2012 deden er 400 mensen mee met een opbrengst van 1,5 miljoen euro. Het effect is echter groot. Van Maren: “Duchenne is een ‘kleine’ ziekte waar weinig tegen gedaan wordt. De overheid wil niet kiezen, de farmacie pikt het niet op. Met de opbrengst van Duchenne Heroes kon een klein laboratorium beginnen met onderzoek. Universiteiten raakten betrokken en een groot bedrijf gaat nu een medicijn produceren. Dat is toch geweldig?” Door het onderzoek blijft dertig tot veertig procent van de kinderen die met Duchenne geboren worden, leven tot hun zestigste. Voorheen stierven die kinderen voor hun achttiende.
Amerikaanse stijl werkt
In iedereen zit een basis voor altruïsme, denkt Cocu. Daarom werkt het Amerikaanse businessmodel van Emolife tóch in Nederland, en daarom zou het ook kunnen gaan werken in België, Frankrijk en Italië, waar Emolife nu projecten op touw zet. “Iemand iets gunnen heeft niets met cultuur te maken. Als een Italiaan zegt: ik wil dit gaan doen voor zieke kinderen, dan zegt zijn baas echt niet: joh, rot op!”
