Geen producten in je winkelwagen.
EENS
Dat Nederlandse starters angstig zijn voor durfkapitaal, mag duidelijk zijn uit de statistieken. Er wordt nauwelijks gebruik van gemaakt. Natuurlijk, bij durfkapitaal gaat het nu eenmaal om het financieren van startende ondernemingen met een hoog risico. Het geld, dat doorgaans wordt verstrekt door familieleden of participatiemaatschappijen, is bedoeld om starters te laten doorgroeien. Maar ja, de starter staat klaarblijkelijk niet zo sterk in zijn schoenen en durft familieleden niet te belasten met zijn financieringsproblemen. En participatiemaatschappijen durft hij al helemaal niet om durfkapitaal te vragen, omdat die dan graag bij de bedrijfsvoering betrokken willen zijn. Bewust of onbewust begrijpt de gemiddelde starter dat zijn plannen nauwelijks als creatief, vernieuwend en winstgevend mogen worden beschouwd. Klaarblijkelijk ziet hij de kansen voor zijn nieuwe bedrijf zelf somber in. Liever gaat hij dan naar een ‘gewone bank’ die verder van hem afstaat en die hij het verlies van dubieuze financieringen liever in de schoenen schuift. Geen wonder dat de bank steeds strengere eisen stelt. Het wordt hoog tijd dat banken terugkeren naar het vroeger gehanteerde financieringsmodel: stop nooit meer geld in een startende ondernemer dan die ondernemer er zélf in stopt. Als dat financieringsprincipe weer wordt toegepast, zorgt de starter er wel voor dat de risico’s worden bewaakt.
Robert J.Blom
Onderzoeker Graydon
ONEENS
Vroeger wel. Durfkapitaal werd geassocieerd met ‘pottenkijkers’, ‘bemoeizucht’ en ‘macht’. Investeerders waren ook niet altijd zuiver op de graat. Menig ondernemer is zijn levenswerk verloren aan de machtsspelletjes van investeerders. Aan het eind van de vorige eeuw is dat veranderd. Er was ineens kapitaal in overvloed en in de Nieuwe Economie moest er geld uitgegeven worden om te groeien. Dat was wederom niet zo handig. Burnrate kills. Om te groeien moet je namelijk geld verdienen en geld uitgeven is toch echt niet hetzelfde. Zoals met alles dat met ondernemen te maken heeft, is investeren ook een vak. Goede ondernemers of (nog erger) managers zijn nog geen goede investeerders.
De afgelopen jaren is de kwaliteit van de investeerders met sprongen vooruit gegaan. De goede investeerders zien hun activiteiten ook als een echt vak en doen hun best zich daarin te ontwikkelen. De nieuwe ondernemers hebben dat prima door. Zij gaan ook op zoek naar echte investeerders en proberen een serieus partnership aan te gaan. Dat werkt prima. De kapitaalbehoefte moet natuurlijk wel zo laag mogelijk gehouden worden, want op verspilling zit niemand te wachten.
Nils de Witte
Partner Nebib
