Geen producten in je winkelwagen.
“Drie jaar geleden zijn we naar Småland verhuisd. Ik, mijn vrouw Angela (35) en onze vijf kinderen. We woonden in Noord-Groningen, maar ik zag er geen toekomst meer. Te weinig ruimte en teveel drukte. Als bedrijfsleider in de houthandel had ik al contacten bij een Zweedse houtzagerij. Daar ben ik toen gaan werken. Na een paar maanden bedacht ik dat ik beter zelf een bedrijf kon beginnen.
Nu wonen we in een boerderij met 38 hectare grond, waarvan 25 hectare bos. De rest is weiland. We zitten bij een klein gehucht (Klinthult) van vijf huizen, 15 inwoners, midden in een naaldbos. Water halen we uit onze bron en we stoken op hout. Brood bakken we zelf en groenten verbouwen we in onze tuin.” Je hebt hier een heerlijke rust. We wonen niet aan een geasfalteerde weg, maar aan een grindweg. Dat was eerst gek, maar je went er snel aan. Met de buren hebben we goed contact, daar kun je goed op terugvallen. De winters zijn heftig, maar dat is het mooie ervan. Je hebt hier echt het gevoel dat er jaargetijden zijn. Prachtig, al die kleuren.”
Houtvreter
“We bemiddelen in hout, een deel kopen we zelf in vanuit Noord- en Midden-Zweden. We zagen ook wel van eigen grond, maar dat is meer voor privé-gebruik. Op dit moment is er heel veel vraag naar hout. Het is een goede business, maar je moet wel de contacten hebben. Zo hebben wij een klant die levert aan een grote betonfabriek, dat is een echte houtvreter, maar we leveren ook aan kleinere houthandels. Langzamerhand zijn we gaan groeien. We kwamen er al snel achter dat je aan een zagerij niet genoeg hebt. Nu verkopen wij ons hout vanaf tien verschillende zagerijen en zijn we in onderhandeling over de overname van een concurrent.”
Na vijven
“Het grote verschil met Nederlanders is dat de mensen hier heel traag zijn. Op mijn e-mails reageren ze òf heel laat, òf helemaal niet. Het is een beetje laks. Hun houding is van ‘dan verkopen we toch wat minder’. De Zweden hier zijn ook wat bedeesder. Ze hebben liever een baan bij een bedrijf, dan weten ze dat ze na vijven vrij hebben. Nu zit ik er wel achteraan. Als ik ergens op moet wachten – een bestelling bij de zagerij – stap ik in de auto en rij ik ernaar toe of ik bel en vraag hoe het met mijn bestelling zit. Dat waarderen ze wel, nu bellen ze wel als er iets klaar staat.”
Cannabis
“Aan sommige dingen erger ik me. Laatst stond er in de krant een verhaal over een man in de buurt die aan een ernstige spierziekte leed. Hij gebruikte daarvoor cannabis. Zijn vrouw had puur voor medicinaal gebruik tien plantjes thuis, maar iemand had haar verklikt. Nu moet ze waarschijnlijk voor een jaar de cel in. Waarom moet dat dan zo?, denk ik dan. Dat is wel conservatief. Wat betreft de belastingen is het hier niet zo traag als in Nederland. De Belastingdienst werkt beter, omdat op lokaal niveau wordt geïnd. De hoogte van het tarief, 32 procent, valt ook mee. Daarvoor worden onze kinderen door een bus opgehaald, krijgen ze warm eten op school en hoeven we geen ziektekostenpremie te betalen. Wat je wel hebt is een algemeen btw-tarief van 25 procent. Maar de wegenbelasting is weer vier keer zo goedkoop als in Nederland. Ik mis niets uit Nederland, oké, behalve zoute haring en hagelslag dan.”
