Geen producten in de winkelwagen.
Zij vertelde mij het bekende verhaal. Al jaren was ze in vaste dienst bij een groot bedrijf. Toen haar eerste kind op komst was, wilde ze parttime gaan werken. De keuze was drie dagen of niet. Dat vond ze nog te veel en daarom overwoog zij voor zichzelf te beginnen.
Ik heb na de geboorte van mijn twee zoons jarenlang drie dagen gewerkt bij een grote financiële dienstverlener. Niet op woensdag en vrijdag. Persoonlijk vind ik dat die bedrijven tegenwoordig veel mogelijk maken voor werkende moeders. Drie dagen werken en niet op woensdag is toch prachtig? Geen acquisitie of zorgen over kapotte computers. En bij zwangerschap loopt je loon gewoon door.
Toen de jongste in de tweede klas van de middelbare school zat, heb ik de stap naar het zelfstandig ondernemerschap gewaagd. Mijn zoons hadden zeker nog aandacht nodig, maar op een andere manier. Ze waren beide behoorlijk zelfstandig en ‘gelanceerd’ op school. Huiswerkbegeleiding was gelukkig niet meer nodig. Maar om hen los te laten vond ik toch moeilijk.
De serre werd mijn werkkamer en zo begon mijn werkweek van zestig uur. De jongens vonden het heerlijk, want ineens was de bemoeienis van moeders veel minder. Ik werd van moederkloek een workaholic. Een ander voordeel voor hen was dat ze mij vaak genoeg overdag in de serre aantroffen om geld te vragen. Pubers hebben immers altijd geld nodig en wel direct. De oudste koos de richting ‘Economie en maatschappij’ en leerde in de praktijk welke rechtsvorm voor mij geschikt was en wist mij tien valkuilen voor starters te vertellen. Ze keken samen kritisch mee bij het kiezen van de huisstijl. “Dat is net een bloemenkrans”, was hun commentaar. “Je opent toch geen bloemenzaak?” De puberleeftijd is heel geschikt om helderheid te krijgen. Ze nemen geen blad voor de mond en staan midden in het leven. Blijkbaar werd de oudste zoon ook indirect gestimuleerd door mijn startersgezwoeg. Want hij schreef zijn profielwerkstuk over het onderwerp: “Waarom wordt een startend bedrijf een succes?” Mijn zakelijke beslommeringen kon ik ook af en toe bij hem kwijt, want hij ontpopte zich tot een goed luisteraar. Zo ontstond er tussen het pubergedrag door een betere band met mijn oudste zoon. Af en toe verdedigde hij mij zelfs tegenover mijn man, die het wel lastig vond dat ik drukker dan ooit was. “Pap, het starten van een bedrijf kost nu eenmaal wel twee jaar tijd voor er een succes volgt.” Mijn jongste zoon zag weer andere voordelen. Hij is een goede hockeyer en moet af en toe naar speciale trainingen worden gebracht. Dat kon ik beter dan voorheen inplannen. En zelfs vroeg hij af en toe aan mij hoe het die dag was gegaan. Ik ervaar dat kinderen erg egoïstisch zijn, maar blijkbaar waren mijn lange avonden in de serre een stimulans om ook eens aan mij te denken.
Pro8tivity B.V.
Ariane Struyvenberg
