Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Startups die de wereld veranderen, waarom zien we die zo weinig?

Een column van Rutger Bregman (De Correspondent) over de toegevoegde waarde van startups lijkt een gevoelige snaar te raken in ondernemersland. Ook ondernemer Tadek Solarz is geprikkeld, en reageert met deze blog waarin hij onder meer zijn ervaringen met het runnen van een startup deelt. 'Mensen helpen kan alleen als er een verdienmodel is.'

Vanmorgen werd ik via een tweet geattendeerd op een artikel dat Rutger Bregman schreef voor de correspondent, De Grote Disruptive-Start-up-Out-Of-The-Box-Co-Creation-in-the-Cloud-Bullshit-Bingo.

Strekking van het verhaal, ‘Bejubeld worden ze: de ‘innovatieve startups’ die vanuit Nederland de wereld veroveren. Maar als je ziet voor welke problemen deze bedrijven oplossingen bedenken, rijst de vraag: waarom eigenlijk?’ Uit hart gegrepen.

Hij vervolgt ‘Een Marslanding? Een volledig hernieuwbare energievoorziening? Kanker genezen? Nah. Het woord ‘innovatie’ is gekaapt door mensen die de status quo willen versterken. Vooruitgang is synoniem geworden aan ‘technologie’ en ‘technologie’ is synoniem geworden aan ‘maak een app met een handig algoritme voor een online platform waar je makelaartje kunt spelen en schathemeltje rijk wordt door je netwerk uit te buiten zonder zelf iets wezenlijks toe te voegen.’ Zo is het precies.

Gelddingetje

De waarom vraag die Rutger zich stelt is helaas makkelijk te beantwoorden. De startup-scene is een gelddingetje. Investeerders in start-ups zijn geïnteresseerd in geld verdienen. Nu je voor sparen geen rente krijgt en de vastgoeddroom verpulverd lijkt te zijn, lijken investeringen in startups een kansrijke nieuwe richting om geld te verdien.

Op social en alle andere media worden startups bijkans de hemel in geprezen

De Kickstarters en crowdfundingsites transformeren in rap tempo tot investeringsportalen en investeerders hebben de wind in de zeilen, want startups zijn sexy. Op social en alle andere media worden ze bijkans de hemel in geprezen. Zonder vragen.

Geraakt

Waarom raakte dit artikel mij nu zo kun je je afvragen? In Leeuwarden werken we nu met Coolminds sinds een jaar of twee aan een project om mensen middels Virtual Reality te verlossen van angststoornissen. We doen dit samen met Reik, een zorginstelling die er vanuit zijn overtuiging geld in steekt. De eerste resultaten zijn meer dan bemoedigend. Zo bemoedigend dat we op zoek gingen naar geld. Met een beetje meer geld kunnen we sneller ontwikkelen en dus sneller mensen helpen. 

In Nederland zijn er meer dan een miljoen mensen die serieuze problemen ondervinden door angststoornissen. Een doorbraak zou dus een echte bijdrage kunnen leveren. De maatschappelijke kosten als gevolg van angststoornissen lopen in de honderden miljoenen. Mensen komen soms gewoon hun huis niet meer uit. We ontvingen e-mail en telefoontjes van mensen die vroegen hoever we waren allemaal heel bemoedigend. 

Lachwekkend

De zoektocht naar geld was ronduit lachwekkend. Ik klopte aan bij een grote investeringsmaatschappij die zegt geld te investeren in de zorg. Een grote regionale zorgverzekeraar die zelf een investeringsclub hebben om start –ups te ondersteunen ik klopte aan bij de stad en bij de fondsen van de provincie. ik klopte aan bij een wereldwijd opererende accountantorganisatie met specialisten in de zorg en venture capital. Allemaal nul.

In de werking van het idee was echt geen mens geïnteresseerd

We bespraken het idee met een provinciale zorgclub die het een steengoed idee vonden, zo goed dat ze er zelf mee aan de haal gingen. Een hele wonderlijke benadering van mensen helpen. De teksten waren allemaal van dezelfde strekking. “Kijkt u nog eens naar de businesscase”. In de werking van het idee was echt geen mens geïnteresseerd.

Verdienmodel

Mensen helpen kan alleen als er een verdienmodel is. Als je ervoor zorgt dat Nederland aan de maagzuurremmers, de slaapmiddelen of betablokkers verslaafd wordt ben je spekkoper. Een app ontwikkelen die aangeeft wanneer je je pillen moeten slikken dat loopt wel. Investeerders staan in de rij.

Ben ik zuur, nou nee. Ben ik onervaren, nou nee. Ik ben inmiddels dertig jaar ondernemer en haalde ooit zelf tien miljoen op bij een venture capitalist. Ik begrijp in ieder geval een beetje hoe het werkt.

Mensen helpen begint voor ons met resultaten bij de mensen zelf en die zijn er. We hebben inderdaad nog geen geweldig sluitend financieel plan. Maar als we er in slagen mensen te helpen komt dat er misschien vanzelf. We zijn in Leeuwarden verder heel goed bezig met Virtual Reality er word aan concrete projecten gewerkt en we komen stap voor stap verder. Geen zorgen dus.


Tot slot: ook pr-adviseur Remco Janssen klom in de pen in reactie op de column van Bregman:

Nog een kleine greep uit de reacties: