Geen producten in de winkelwagen.
We consumeren te veel, zegt het WNF. Ongeveer eenderde meer dan dat de aarde aan kan. En het ergste: de grootste gebruikers (lees de rijke landen) schaden anderen met hun consumeerdrift. Wat ze zelf niet kunnen verbouwen komt van andere landen, die ook weer overmatig leeggetrokken worden – een systeem dat het WNF omschrijft als ecologische schuldenaars. De milieuorganisatie voorspelt een sterke stijging van de kosten van voedsel, energie en water. Waar natuurlijk de arme landen weer de meeste ellende van ondervinden.
Grootste smeerlap
De pandavereniging berekent dat als we op dezelfde voet doorgaan, er tegen 2030 twee planeten nodig zijn om onze honger naar meer, beter, groter te stillen. De twee grootste smeerlappen zijn de VS en China – samen goed voor 40 procent van de ecologische voetafdruk. Naar inwonersaantal zijn de VS en de Verenigde Arabische Emiraten de meest actieve gebruikers van natuurlijke rijkdommen. Malawi en Afghanistan houden zich het rustigst.
Een hoogste baas van het WNF stelt: “Hoe erg de financiële crisis ook is, het is niets in vergelijking tot de ecologische recessie die aan de deur klopt.”
Lees het volledige en onthutsende verhaal op de website van de BBC. En al moet je slecht nieuws van organisaties die leven op donaties altijd met een korrel zout nemen. Ook als het de helft minder erg is kunnen we een ecologische ramp verwachten.
Toch maar eens starten met duurzaam ondernemen? Hoe dat moet leest u op goodblog.
