Geen producten in de winkelwagen.
Grote cateraars die een monopolie hebben binnen een bedrijf, dat is een achterhaald concept, vonden Maaike de Reuver en haar compagnon Charlotte van Leeuwen in 2011. Van Leeuwen zag in Singapore bij een universiteit een foodcourt waar lokale ondernemers hun maaltijden verkochten. Van Leeuwen en De Reuver haalden dat concept naar Nederland en gingen aan de slag bij de Universiteit van Amsterdam.
“Het begon een beetje als een uit de hand gelopen grap”, zegt De Reuver. Maar het werd al snel serieus. Samen met compagnon Charlotte van Leeuwen prijkte De Reuver in 2012 in de 25 onder de 25.
Zes jaar na de oprichting verzorgt We Canteen samen 400 lokale ondernemers de bedrijfskantine voor zo’n 8.000 gasten, bij onder meer TomTom en BinckBank en Hogeschool van Amsterdam. De omzet lag in 2015 op 1 miljoen euro, het afgelopen jaar is dat bedrag waarschijnlijk verdubbeld. “Mijn vriendinnen noemden het al in 2011 een ‘miljoenenbedrijf’. Daar hebben ze gelijk in gekregen.”
Aanbod
Het concept bestaat nog steeds uit een foodcourt voor lokale ondernemers, waardoor je als gast steeds een ander aanbod hebt van traiteurs en foodtrucks. “Die komen dankzij ons op locaties waar ze anders nooit binnenkomen.” We Canteen voegde daar later zijn eigen aanbod – een ‘basisassortiment’ – aan toe. “Er is altijd een ondernemer die zijn eigen gerechten geserveerd.” Het bedrijf heeft nu 50 mensen in dienst.
Toen De Reuver en Van Leeuwen zo’n twee jaar na de start hun eerste vaste locaties kregen, en mensen in dienst namen, werd het ondernemen wat ‘heftiger’, vergeleken met hier en daar een weekje op proef. Hoe kun je zo’n concept opschalen en professionaliseren? Het duo overlegde met diverse cateraars voor een samenwerking die moest zorgen voor meer kennis en slagkracht, het liefst als zelfstandig bedrijf.
Op dat moment was D&B The Facility Group op zoek naar partij die zijn pakket met schoonmaak, receptie en beveiliging kon aanvullen met iets unieks. Bedrijven als TomTom willen liever één aanbieder, in plaats van 20 losse facilitaire contracten.
Zeggenschap
De Reuver en Van Leeuwen hadden een goed gevoel over de samenwerking, maar de eis was wel dat zij 51 procent van hun bedrijf zouden verkopen. “Ook al konden we het goed met ze vinden, we zouden niet meer eindverantwoordelijk zijn. Je geeft zelfstandigheid en zeggenschap op.”
De Reuver en Van Leeuwen hakten de knoop door en zeiden tegen elkaar: “Fuck it, we gaan het gewoon doen. Dit is de stap die we willen zetten. We hebben het toch gedaan, omdat het ons veel zou opleveren. En mocht het ons niet meer passen, dan kunnen we weg terwijl het bedrijf verder kan groeien.”
Op 1 januari 2014 werd hun bedrijf officieel een dochteronderneming van D&B The Facility Group, waarbij De Reuver en Van Leeuwen in eerste instantie de directie bleven voeren (Van Leeuwen stapte niet veel later uit het bedrijf).
Medewerker
De pioniersfase was nu wel voorbij. De boodschap van het moederbedrijf was: alles leuk en wel, maar wij willen hier ook andere mensen met verstand van zaken op zetten. De Reuver: “Dat zijn fijne mensen, daar niet van, maar daardoor wordt mijn rol als ondernemer kleiner. En word ik meer medewerker dan dat ik aan het ondernemen ben en alle beslissingen neem.”
Het begon te knagen dat steeds meer dingen buiten haar om werden bepaald. “Dat begon pijn te doen: niet beslissen, maar wel uitvoeren. Ik miste het ondernemerschap, inclusief het fouten maken en op je bek gaan.”
De Reuver besefte: als ik nog duizend dingen wil doen, moet ik niet bij We Canteen blijven. Afgelopen oktober meldde zij haar werkgever dat zij per 1 februari vertrekt en weer verder gaat als ondernemer. Haar laatste klus bij We Canteen is nota bene een project bij de Universiteit van Amsterdam. “De cirkel is bijna letterlijk rond. Ik zie ons daar nog staan ploeteren, 5 jaar geleden.” Ze blijft nog wel betrokken bij We Canteen, als adviseur en inspiratiebron. “Zij kunnen mij altijd bellen of inhuren.”
Geen spijt
Terugkijkend ziet De Reuver de verkoop van haar bedrijf nog altijd als een goed besluit. “We wisten dat het goed was voor ons als bedrijf, maar niet per se als persoon. Ik heb er absoluut geen spijt van, want We Canteen is veel groter gegroeid. Voor mij als persoon is het ook: missie geslaagd, en op naar het volgende doel. Ik hoop dat We Canteen nog veel groter zal groeien.”
Wat is haar belangrijkste les van de afgelopen jaren? De Reuver zou naar eigen zeggen vooral ‘harder’ zijn geweest. “We wilden zo graag dat het concept zou slagen, dat we met iedereen koffie gingen drinken. Dat heeft veel tijd gekost, waardoor ik daar nu een stuk kritischer in ben. We Canteen had sneller kunnen gaan, als we niet naar iedereen hadden geluisterd.” Haar les: heb vertrouwen in je concept en bedank mensen vriendelijk voor hun hulp.
Ook aan opdrachtgevers besteedde zij soms veel tijd, terwijl er maar weinig aan werd verdiend. “Qua promotie en marketing was dat positief, maar de groei duurder langer dan ik dacht.” Bedenk daarom goed met wie je samenwerkt. “Soms voelden we dat het niet klikte, maar dachten we ‘laten we het toch maar doen’. Dan blijkt vaak dat de match er uiteindelijk niet is, terwijl je dat vaak al in het eerste gesprek aanvoelt.”
Verhaal
De Reuver van Van Leeuwen hadden zich kortom meer op de groei van het bedrijf kunnen richten dan op het vertellen van hun verhaal. “Maar dat vind ik toch het mooiste dat er is.” De Reuver gaat daarom aan de slag inspirator en adviseur in de foodbranche. Onder meer als spreker, dagvoorzitter en columnist in de Nederlandstalige editie van het magazine van tv-kok Jamie Oliver. “Ik wil lokale ondernemers in het zonnetje zetten, een missie die ik ook had bij We Canteen. Ik weet hoe je een markt uitpluist en hoe je het als nieuwe speler anders kan doen dan de gevestigde orde.”
Deze week schreef zij zich in bij de KvK. De baliemedewerker vroeg de 28-jarige hoeveel ervaring zij had met ondernemen, totdat er allerlei bv’s, cv’s en vof’s op het scherm tevoorschijn kwamen.
“Uiteindelijk zet ik ook weer een nieuw bedrijf op, misschien wel in een totaal andere branche. Maar ik ga eerst op reis, naar Nicaragua. We Canteen ontstond ook toen we op reis waren. Dus wellicht borrelt er weer iets nieuws op.”
