Geen producten in de winkelwagen.
Dat maakte hij meteen duidelijk toen hij het podium opkwam, en zijn mening gaf over een zonet vertoond video-interview met John Fentener van Vlissingen, oprichter van miljardenbedrijf BCD Holdings. De opmerking van Fentener van Vlissingen, dat je als ondernemer met beide benen op de grond moet blijven, vindt hij een dooddoener. “Iets in mij zegt meteen, ‘dat is lulkoek’. Dat moet je juist niet. Je moet vliegen, anders ga je niet omhoog.”
Vervolgens uitte Ali B direct maar zijn twijfel over de voorgaande presentatie van Walter Limpens, die met zijn bedrijf Neuroscensis aan de hand van MRI-scans zegt na te kunnen gaan wat voor marketingboodschappen goed vallen bij mensen. “Hij schetst een beeld dat we geen keuzevrijheid hebben. Een signaaltje in onze hersenen bepaalt dus eigenlijk wat we doen, voordat we iets gaan doen. Maar daar geloof ik niet in, omdat dat niet voor mij zou werken. Ik geloof dat ik zelf dat signaaltje controleer en zo zelf bepaal wat ik leuk vind.”
‘Ik drink helemaal geen koffie’
En hij bleef maar voorbeelden geven, waaruit blijkt dat de rapper liever ongeregisseerd aan een project begint. Hij werkte in het verleden mee aan twee reclames: een voor Douwe Egberts en een voor T-Mobile. De overgrote meerderheid van de toeschouwers bleek zich alleen laatstgenoemde te kunnen herinneren. Ali B begrijpt dat. “De crisis was bij mij blijkbaar ook doorgedrongen. Ik hou helemaal niet van koffie, drink het nooit.” Maar, belangrijker nog: “Voor de reclame van DE moest ik 14 uur lang teugjes koffie nemen, en de camera bleef maar draaien. Dan gaat zo’n reclame er nep uitzien, ook al ben je aan het rappen en word je met een paar vrienden gefilmd. Tegen T-Mobile heb ik daarom gezegd: ‘Alles wat nep lijkt, moet eruit. Dus ook het script. En we moesten de reclame in niet meer dan drie uur cameratijd kunnen vastleggen.”
Inmiddels is hij gestopt met het veelvuldig roken van joints. “Verslaafd zijn is op zich niet erg. Het gaat erom hoe je daar mee omgaat.” Bovendien, slechte gewoontes zijn goed voor hem, zo betoogt hij. “Als je goed wil doen, moet je je ook kunnen beseffen wat slecht voor je is.” Maar inmiddels is hij wel van zijn verslaving af. “Ik ben nu onder andere verslaafd aan presenteren. De kunst is dat je er andere gezondere verslavingen voor in de plaats laat komen.”
‘Iemand moet me vasthouden’
Ali Bouali wil vliegen, omdat hij nu eenmaal overloopt van ‘drive en energie’, maar hij beseft wel dat hij iemand nodig heeft die hem structuur biedt. “Waarom zou ik dingen gaan managen als iemand anders de natuurlijke drive heeft om het te managen?” Hij vliegt en degene die hem vasthoudt, is diegene die goed kan managen. “Ik kan het in ieder geval niet, managen. Ik benut alle verdienmodellen die een artiest om zich heen kan hebben, maar dat kan alleen als iemand voor mij structuur aanhoudt.”
Typerend was dat Ali B als eerste spreker de planning van de organisatie in de war schopte: toen de teller afliep, ging hij stug door. “De hele zaal staat achter me, hoe ga je dit nu oplossen?”, zei hij met een knipoog tegen de vrouw met de stopwatch.
