Geen producten in de winkelwagen.
Allard Droste zet in 2007 samen met zakenpartner Jan Boom zijn handtekening onder de overname van het Rotterdamse Aldowa, een specialist in aluminium gevelplaten. Gaandeweg transformeren de twee ondernemers het zwaar hiërarchische bedrijf naar een moderne producent met een hoge mate van zelfsturing, zonder vaste werktijden, functieprofielen en managers.
Iedereen kan en mag alles, zoals Droste het zegt. “Kortom, werk is daar weer leuk en effectief geworden.” Het ziekteverzuim is er nagenoeg nul, er is amper verloop. Maar het meest bijzondere is wellicht dat de omzet de afgelopen 10 jaar vervijfvoudigde, ook tijdens de bouwcrisis. Noemenswaardige Aldowa-projecten zijn het kleurrijke (binnen)dak van de Markthal in Rotterdam en de gevel van het internationaal gerechtshof in Den Haag.
Lees ook: Vernieuwer in de metaal: zo haal je de Markthal binnen
Om zich de wereld van gevelplaten eigen te maken ging Droste in de beginjaren flink de diepte in. Hij zat regelmatig zelf op de heftruck en verkocht orders. Maar gedurende de afgelopen tien jaar manoeuvreerde hij zichzelf met zijn Semco-aanpak langzaam maar zeker naar de zijlijn.
Nieuw avontuur
Dat gaf ruimte om na te denken over een nieuw ondernemersavontuur – het liefst iets met chocolade. Droste mag dan geen familie zijn van het bekende chocolademerk met dezelfde naam, “maar Droste-chocolade was vroeger wel een begrip bij ons thuis”.
Een paar jaar geleden zag hij dat het niet zo goed ging met die chocoladefabriek, inmiddels in Duitse handen. Hij overwoog om een bod uit te brengen en ging een paar op bezoek bij de Duitse eigenaar. “Maar daar kwamen we niet uit.”
Maar inmiddels wist zo’n beetje iedereen in zijn omgeving dat hij “iets” met chocolade wilde doen. Waarna Droste door iemand werd gewezen op Robbert Vos (foto rechts) en Lennart de Jong, die met Hagelswag een nieuw chocolademerk in de markt aan het zetten waren.
Aandelen
“Ik heb die die jongens in al mijn enthousiast opgebeld en gezegd, laten we koffie drinken. Binnen no time besloten we om het met z’n drieën te gaan doen. We hebben de aandelen opnieuw verdeeld en gezegd: we gaan dit samen uit de grond stampen. Nu sta ik weer met de poten in de modder.”
Vos en De jong hadden al de nodige bewijslast opgebouwd, in de avonduren naast hun gewone baan: via Kickstarter werden de eerste 1800 flessen Hagelswag binnen 2 weken verkocht, in 35 landen.
Als premium-chocolademerk concurreert Hagelswag, bewust niet met de gangbare zoetigheid van Venz en De Ruijter. Met 20 euro per fles van 500 gram zit het merk ook duidelijk in een andere categorie. “Wij zijn meer een ‘bonbon’ op brood”, zegt Droste.
Winkel
Om die lekkernij, waaronder ook geschenkverpakkingen, goed tot zijn recht te laten komen opende Hagelswag dinsdag ‘s werelds eerste hagelslagwinkel, in Amsterdam (zie foto hieronder). De volgende winkel moet in New York komen.
Is het niet lastig om juist in zo’n drukke stad op te vallen? “Goede vraag”, zegt Droste spontaan. “Maar dit is gewoon een kwestie van ‘doen’. Wij hebben de droom, en daar staat letterlijk een plaatje bij: we moeten winkels hebben waar we ons merk kunnen presenteren en contact kunnen hebben met de klant. Zo ging het ook bij New York.”
“Zit daar een enorme rationaal idee achter? Nee. Niet meer dan dat de VS een groot land is, en ze daar ook houden van chocolade.”
Ondertussen ligt het product ook in de schappen bij de Bijenkorf. Het doel is om in 2020 1 miljoen flessen en aanverwante producten per jaar te verkopen en 5 winkels te hebben geopend. “Ik ben bezig met het leggen van een link met KLM. Hoe gaaf zou het zijn als zij passagiers dit aanbieden als toetjes.”
Verliefd
Ik heb nog nooit zo weinig moeite hoeven doen om een product over de toonbank te krijgen
Droste raakt niet uitgepraat over zijn nieuwe avontuur, “een jongensdroom”. “Waar ik verliefd op werd, is dat die jongens echt een verhaal hebben. Zij zijn er onwijs goed in om dat verhaal neer te zetten, in plaats van plat een product in de schappen leggen met een prijsje erop. Ik vind het briljant. Ik heb nog nooit zo weinig moeite hoeven doen om een product over de toonbank te krijgen.”
Maar dat laat onverlet dat snoepgoed duidelijk andere koek is dan de wereld van metaal en grote machines waar Droste vandaan komt. “We komen niet uit de retail en hadden geen verstand van chocolade. Maar we doen het wel, met alles wat daarbij komt kijken. Schouders eronder en gaan. Inclusief fouten maken, maar met veel enthousiasme.”
Productie
De grootste uitdaging om dat verhaal concreet te maken is het optuigen van een productielijn, zegt Droste. “Alle leveranciers op een lijn krijgen, en naar grotere volumes gaan, dat duurt nu nog heel lang. Je moet allerlei aannames gaan doen over wat je bestelt. Hoeveel denk je dat je nodig gaat hebben? Dat is koffiedik kijken.”
“Maar dit is echt ondernemerschap: van niets iets maken. Onze droom is dat we over tien jaar een wereldmerk zijn, zoals Ben en Jerry’s ook ooit klein begon.”
