Geen producten in de winkelwagen.
Thiemo van Rossum begon zijn bedrijf in 2005 omdat hij zag dat er weinig hoogopgeleid werk was voor studenten, terwijl hij zag dat er wel veel banen waren die prima door studenten ingevuld konden worden. “Het is zo goed om studiegerelateerde, praktische werkervaring op te doen als student, om je een beeld te vormen van wat je wilt.” Dat mondde uit in Studelta, dat Van Rossum opzette met Joris Hoogenbosch.
Het bedrijf groeide als kool, met in piekjaar 2007 34 mensen aan het werk op kantoor en 500 bij opdrachtgevers. Eind 2008 kwam er een einde aan de snelle groei, toen de crisis aanbrak. “In een hele korte tijd zijn we toen veertig procent van onze omzet verloren. Dat betekent heel veel voor je bedrijf”, vertelt Van Rossum. “Het meest frustrerende was dat opdrachtgevers zeiden: het heeft niks te maken met jullie mensen of de dienstverlening, maar er moeten hier zestig mensen ontslagen worden en het eerste wat we doen is alle externen eruit zetten.”
Afscheid
Extra heftig was dat het bedrijf op dat moment al de kosten maakte voor het volgende omzetniveau, om te kunnen doorgroeien. “Daar kwam de crisis nog eens overheen. Toen moesten er mensen weg en waren we genoodzaakt om tijdelijk te verhuizen naar een kleinere locatie. Dat bracht heel veel commotie met zich mee”, beschrijft Van Rossum. “Ik wilde geen afscheid nemen van mijn mensen, maar het moest in het belang van de organisatie. Hoe mooi ze reageerden maakte het voor mij persoonlijk extra zwaar. Ze zeiden: ik begrijp het Thiemo, ik hoop dat het goed gaat met Studelta.”
Van Rossum had zorgen over de liquiditeit van het bedrijf, en moeite om enthousiast te blijven om opdrachten binnen te halen en het achterblijvende personeel te motiveren. Daar kwam bij dat hij en Hoogenbosch sterk van mening verschilden over de markt en het model van Studelta. Na een hoop gesprekken besloot Hoogenbosch ermee te stoppen en zijn eigen weg te gaan. Eerste werknemer David Bobeldijk en broer Martijn van Rossum stapten vervolgens in. “Het was bijna vanzelfsprekend dat we als trio verder zouden gaan”, beschrijft Van Rossum. Bobeldijk beschrijft de nieuwe werkrelatie als “in balans”. “We kunnen heel direct met elkaar zijn omdat we goede vrienden zijn, dat is een groot voordeel”, meent hij. Lachend: “En Martijn en Thiemo noemen mij ook broer, ik ben een beetje geadopteerd.”
Focus
Met het instappen van de twee nieuwe compagnons is Studelta een nieuwe weg ingeslagen. Bedrijfsmatig wordt er meer gestuurd op kosten en ratio’s, waardoor het bedrijf weer financieel gezond is. “Die aanpak past niet zo bij de organisatie zoals die was, maar heeft wel uitgemond in een professioneel bedrijf.”
Daarbij heeft Studelta nu meer focus. “We hebben zoveel gedaan; we zijn letterlijk de wereld over gegaan. We hadden een vestiging in Beijing en een investeringsfonds. Daar is zoveel tijd en geld naartoe gegaan, in plaats van naar het verder uitbouwen van de organisatie in Nederland. We hebben ons de eerste jaren teveel laten afleiden”, concludeert Van Rossum. “Die onderdelen hebben we bewust afgestoten, en we pikken ook geen nieuwe initiatieven meer op. Het is moeilijk om nee te zeggen, maar ik wil me de komende jaren helemaal richten op Studelta, niks anders. Dat heeft geloond, 2011 is financieel gezien het beste jaar ooit. Focussen op één ding is misschien niet de leukste manier om te groeien, want het is veel herhaling, maar het is wel de beste manier.”
10 miljoen
Studelta heeft nu 18 mensen op kantoor werken en 150 mensen bij opdrachtgevers. De missie is om een omzet van 10 miljoen te halen in 2013 (dit jaar 4 miljoen). Die nieuwe lijn wordt ingezet met een strakke organisatiestructuur, duidelijke diensten en gegronde uitleg waarom het bedrijf dingen doet. Naast de recruitment van studenten en Young professionals biedt het bedrijf het zelfontwikkelde recruitmentsysteem TalentDock aan en verhuur van ruimtes in het nieuwe pand in Amsterdam-Noord voor evenementen die een link met Studelta hebben.
Persoonlijk kijkt Van Rossum terug op een periode waarin hij enorm gegroeid is. “Ze zeggen nu u tegen me”, zegt hij lachend. “Ik ben heel volwassen voor mijn leeftijd, omdat ik zoveel meegemaakt heb; heel snel groeien en vervolgens zelfstandig zo’n crisis in goede banen leiden. Ik kan nu heel veel hebben.”
Lees ook hoe het nu gaat met Klaas Kroezen en Ben Woldring
