Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Hoe ik mijn partner uitkocht

Het was een mooi plaatje: twee vrienden die samen een bedrijf runnen. Toch moesten ze na zeven jaar de pijnlijke conclusie trekken dat hun visies over WebArchitects te ver uiteenliepen. Jeroen van der Geest (35) kocht zijn compagnon Mark van 't Zet uit en ging alleen verder.

 

“WebArchitects is ontstaan op een zolderkamer. Toen mijn werkgever, de Michael Peters Group in 2000 over de kop ging, kwam ik thuis te zitten. Op dat moment werd internet hip, dus sprong ik in het maken van websites. Dat was de tijd waarin ik een mail naar een vriend stuurde en vervolgens opbelde om te vragen of ‘ie ook echt aangekomen was.

 

Ik begon met één webwinkel, nadat iemand me ervoor had benaderd. Toen ik in de gaten had hoe makkelijk dat was, dacht ik: als ik er één keer kan maken, dan kan ik er toch ook tien maken? Je kunt iets bouwen en kopiëren, en daar geld mee verdienen. Helaas kwam ik met dat model niet verder, omdat klanten niet wilden investeren. Daarom begon ik als Application Serviceprovider, wat nu Software as a Service heet. Voor een vast bedrag per maand kan de klant een webwinkel opzetten en onderhouden, zonder dat hij software hoeft te installeren en te onderhouden.

 

Om met het bedrijf aan de slag te gaan heb ik een contract van een printerleverancier gepakt en overal hun naam vervangen door WebArchitects. Dat heb ik gekopieerd. Zo had ik op één avond een stapel contracten klaarliggen, waarvan ik er in drie maanden tijd dertig heb verkocht. Vanaf dat moment kon ik niet meer alleen aan de vraag voldoen en heb ik WebArchitects als bedrijf opgericht.

 

Ik huurde een kantoor, een open zaal van 250 vierkante meter. Er stond één bureau aan de ene kant en nog een bureau helemaal aan de andere kant. De ruimte zat boven een crèche met krijsende kinderen en had rondom ramen en een plat dak, dus het was er loeiwarm in de zomer. Daar heb ik mijn eerste klanten ontvangen.

 

Begin 2001 kwam Mark van ‘t Zet langs, een vriend die ik al lange tijd kende. Hij zag mij in het veel te grote kantoor en zei: ‘Zal ik ook maar een bureau vullen voor je?’ Zo is onze samenwerking ontstaan. Ik wilde graag met hem samenwerken, want ik kende hem als een goede programmeur. Zo ontstond vanzelf een verdeling: hij deed de techniek, ik de algemene zaken en commercie. In 2003 is hij partner geworden in het bedrijf.

 

We pakten alles samen op en groeiden gauw uit tot meer dan een kleine zelfstandige. Ineens moesten we personeel aannemen en ons verantwoordelijk gedragen. We konden niet meer voetballen in de zaak. Nu, acht jaar later, staan we op de achtste plaats van de Fast 50 van Deloitte, de lijst van de snelst groeiende technologiebedrijven in Nederland. We zijn in vijf jaar tijd 1822 procent gegroeid in omzet. We hebben wel moeilijke jaren gehad, in 2002 en 2003. Alles om ons heen ging kapot. Dan ga je wel twijfelen aan jezelf, of je het wel kan. Maar we hebben doorgezet, en het lukte. Nu hoop ik twee miljoen omzet te halen in 2008.

 

Het was geweldig om alles te delen met een vriend. Het is net als verkering hebben; het is leuker om met z’n tweeën op vakantie te gaan dan in je eentje. We kenden elkaar al jaren, hadden dezelfde vriendengroep en gingen samen op vakantie. We kenden elkaar van haver tot gort. Toen we samen gingen werken veranderde die band wel. Als we ‘s avonds in de kroeg afspraken, praatten we meestal over het bedrijf. En als we ‘s ochtends op kantoor verschenen, wisten we van elkaar hoeveel we de vorige avond gedronken hadden. We spraken de ander ook niet aan als die te laat was, want we wisten hoe laat het was geworden. Zo laat was je zelf namelijk ook thuis.

 

Het bedrijf voelde als een soort familiebedrijf: informeel, met een open cultuur. We rekenden af op resultaat, maar vonden het net zo belangrijk dat mensen goed samenwerkten en hun werk leuk vonden. Daarom verdedigde ik vanaf dag één dat er samen werd geluncht. Ook al is dat inmiddels met vijfentwintig man. Aan de lunchtafel worden grapjes gemaakt, maar ook vervelende dingen besproken. Daar kun je het beste proeven wie er wel of niet goed bezig is. Om dezelfde reden is het bij ons gebruik om elkaar de hand te schudden voor je weggaat. Ik hoop dat we dat kunnen volhouden, ook al zijn we met vijftig man straks.

 

Het ging lang goed, maar in de loop van 2007 merkten Mark en ik dat het niet meer ging. We bespraken de koers van WebArchitects, en het tempo en de manier waarop we het bedrijf wilden laten groeien. We gingen van twintig man personeel naar veertig en moesten andere keuzes gaan maken. Daarover verschilden we van visie.

 

Ik ben ondernemer in hart en nieren. Ik wil een idee dat ik op zondagavond bedenk, op maandagochtend uitvoeren. Als ik dat voor tachtig procent kan onderbouwen, dan is dat genoeg. Vervolgens toets ik as we go en stuur ik bij als het nodig is. Zo is het hele bedrijf opgezet. Mark wilde het andersom doen: eerst honderd procent wetenschappelijk onderbouwen en dan de boer op gaan. Daar hebben we veel over gesproken, maar we kwamen er niet uit. Als de één zich comfortabel voelde bij een plan, ervaarde de ander dat niet zo.

 

Begin 2008 hebben we de knoop doorgehakt. We zaten met z’n tweeën aan tafel en wisten dat maar één van ons verder zou gaan. Dat was gewoon beter. In principe konden we dat allebei zijn, en we hebben alle opties ook serieus overwogen. Historisch gezien was het logisch dat ik alleen verder zou gaan, want ik had het bedrijf gestart. Bovendien ben ik altijd meer de ondernemer geweest en hij de programmeur.

 

Met z’n tweeën hebben we de exitstrategie bepaald. We wilden een zo kort mogelijke overgangsperiode en gezamenlijk het bedrijf waarderen. Samen hebben we toen bepaald bij welk bedrag we een fijn gevoel kregen. Daarna besproken we wat ik wilde geven en hij wilde ontvangen. Binnen drie maanden hadden we de knoop doorgehakt.

 

Administratief gezien is het uitkopen van een partner heel veel werk. Alles wat je nodig hebt om een bedrijf te starten moet je in tweevoud regelen. Notarissen, advocaten, adviseurs, de bank; iedereen heeft een lijstje met zaken die hij van je nodig heeft. Dat is een heel arbeidsintensief proces. Bovendien moet je met z’n tweeën bepalen: dit is het bedrijf, de spullen, de klanten en de waarde.

 

Als dat allemaal is vastgelegd, moet je het gaan loslaten. Dat is heel moeilijk. Ik moest vooral erg wennen aan het idee dat Mark niet meer overal bij was, en dat ik niet meer bij hem kon binnen lopen met vragen. Ik mis hem echt op sommige momenten. Dan denk ik: waar ben je nou?

 

Beslissingen maken in het bedrijf wordt nu makkelijker voor mij. Ik kan met iemand een dealtje sluiten zonder me af te vragen of ik iemand tekort doe, of dat ik moet overleggen over de portemonnee. Maar aan de andere kant word ik ook niet meer teruggeroepen als ik een stomme fout maak.

 

Ik kies ervoor om onze softwareontwikkeling te outsourcen. We kunnen harder groeien als we meer kunnen ontwikkelen. Daar heb je goede programmeurs voor nodig, zoals Mark, maar die zijn zeldzaam in Nederland. Daarom zoeken we in het buitenland. Momenteel hebben we een clubje programmeurs in Moldavië voor ons werken.

 

Verder wil ik uitbreiden naar Brussel, Parijs, Madrid en Londen. Overal liggen nog kansen, want veel landen liggen achter op dit gebied. Bovendien blijft online winkelen groeien, bijna cumulatief. Dit jaar verwacht ik nog tien man erbij te krijgen. We zijn nu marktleider in e-business in het mkb en groot-mkb in Nederland, dat wil ik ook bereiken in de landen om ons heen.

 

Wat ik tegen andere ondernemers in dezelfde situatie kan zeggen: blijf vrienden en blijf met elkaar praten. Los dingen waar je tegenaan loopt zélf op en blijf ver van advocaten. Hoe zuur het ook is. Wij zijn er erg blij mee dat we het zo hebben gedaan, dat we er met z’n tweeën uit zijn gekomen.

 

Het is ontzettend jammer dat Mark niet meer in WebArchitects zit, want hij heeft een groot aandeel in het bedrijf gehad zoals dat er nu staat. Het is een superintelligente jongen die unieke software heeft gebouwd voor ons. En ook nog eens een ontzettend leuke vent die goede grapjes kon maken. Maar ik ga alleen verder, vol goede moed.”

 

CV

 

Jeroen van der Geest (35)

Bedrijf

WebArchitects

Wat

Leverancier van e-business, content managementsystemen en integratieoplossingen

Sinds

2001

Wekelijks de nieuwsbrief van Startups & Scaleups ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Omzet

2 miljoen euro