Geen producten in de winkelwagen.
Maartje van der Hoeven begon in 2003 met Models at Work, een hostess-, horeca-, performance- en promotiebureau voor mooie mensen. Tussen werk en privé maakte ze nauwelijks onderscheid. Ze was op elk feestje te vinden; vrienden werden zakenpartners en andersom. “Het was leuk om met elkaar te werken. Dat heeft bijgedragen aan de snelle groei van Models at work.”
Van der Hoeven had geen moeite om haar zwakke eigenschappen te erkennen, daarom nam ze al snel iemand in de arm voor de post en administratie – “ik opende nooit de post, zelfs niet de blauwe enveloppen” – en voor het operationele deel van het bedrijf. “Cijfers zijn niet mijn ding, net als het opstellen van prijzen en voorstellen. Daarvoor nam ik een vriendinnetje aan, mijn eerste werkneemster. Ik was liever op locatie aan het werk, of bezig met het scouten van nieuwe modellen.”
‘Managen ga ik niet meer leren’
Dit artikel komt uit Sprout Magazine.
Abonnement? Na tweeënhalf jaar samenwerking kreeg Van der Hoeven een conflict met haar vriendin. “Ze kreeg een kindje en ik had geen begrip voor de consequenties die dat had.” Inmiddels denkt ze daar anders over – ze heeft een zoontje van een paar weken oud – maar destijds kwamen ze er niet uit; de vriendschap barstte en haar vriendin vertrok. Vertrouwen blijft een issue. “Daar heb ik nog steeds moeite mee. Als iemand naar de tandarts moet, besluipt me nog iedere keer het gevoel dat iemand te lang weg blijft.”
Ik was tegelijk ondernemer, marketeer en creatief, en mijn creatieve energie was op, ik liep vast
Toen haar bedrijf gegroeid was naar zeven man, na een jaar of vijf, realiseerde Van der Hoeven dat ze als manager niet goed bezig was. “Ik was tegelijk ondernemer, marketeer en creatief, en mijn creatieve energie was op, ik liep vast. Als manager was ik onaardig tegen mensen, ik zei alleen maar wat ze niet goed deden. Ik maakte mensen zelfs aan het huilen”, vertelt ze. Van der Hoeven besloot een cursus management te doen, zonder veel succes. “Aan het einde van de eerste dag wist ik: ik ga nooit manager worden. Ik heb de cursus wel afgemaakt, omdat ik de rest van mijn leven met managers zal werken; ik wilde zien wat dat werk inhoudt. Toen zag ik pas dat het een meer dan fulltime baan is. “
Een algemeen manager in dienst hebben geeft Van der Hoeven rust. “Ik wil niet weten wie er te laat is, niet functioneert of naar de tandarts moet, want daar lig ik ‘s nachts wakker van. Ik ben meer creatief dan regelneef. “
‘Je moet eerlijk en duidelijk communiceren’
Op een goed moment besefte Van der Hoeven zich dat het niet leuk was, zoals ze met mensen omging, in werk en privé. “Ik zat in zo’n negatieve vibe waar je soms langzaam in terecht komt zonder dat je het door hebt.”
Ze vroeg een coach om hulp. Die vroeg meteen: doe je ook weleens niets? “Ik moest hem vragen wat hij onder nietsdoen verstond”, lacht Van der Hoeven terugkijkend. “Ik vond een avondje in de kroeg zitten al niksdoen, maar hij bedoelde ècht niks doen, thuis op de bank zitten en alleen een muziekje luisteren. Dat deed ik dus nooit, ik was altijd dingen aan het doen. En dan kwam ik ook nog eens overal te laat en moest ik altijd weer vroeg weg, omdat ik mijn agenda niet goed bijhield en dubbele afspraken maakte.”
Huiswerkopdracht van de coach: hou twee avonden in de week Maartje-avond. “Er ging een wereld voor me open. Ik noem het mijn Happinez-periode, waarin ik meer ging ontdekken over mijn ziels- en natuurkant. Hoe je naar jezelf en je lichaam kunt luisteren. Daardoor ging ik minder in mijn hoofd zitten, en meer in mijn lijf.”
‘Je kunt je bedrijf niet aan het lot overlaten’
Waar Van der Hoeven eerst heel streng was, sloeg ze vervolgens naar de andere kant door. “Ik vond het belangrijk dat mensen zich konden ontwikkelen. Ik deed dat voor mezelf door te gaan reizen, ik ging regelmatig een paar weken of maanden weg en zei dan tegen het team dat ze alles zelf konden doen. Dat vonden ze gaaf, want ze kregen veel eigen verantwoordelijkheid. Maar ik was in die periode zo afwezig dat ik me niet meer thuis voelde in mijn eigen kantoor. Als ik er wel was, vroeg ik bij elke vraag die gesteld werd: wat zou je zelf doen?”
Na twee jaar ging het mis en stapte een groot deel van het team uit onvrede op. Lange tijd ontkende Van der Hoeven dat ze hier een bijdrage aan had. Toen bijna het hele team vertrokken was, zag ze in dat het ook aan haar lag.
‘Ik neem nu mijn verantwoordelijkheden’
Eén van de belangrijkste lessen die Van der Hoeven leerde, was om verantwoordelijkheid te nemen voor haar daden, zowel zakelijk als privé. “Als eigenaar ben je moeder van het bedrijf, je gaat een verbintenis aan die je moet houden tot je stopt. Ik heb mezelf aangeleerd om beter met mijn agenda om te gaan en ik kom mijn beloftes nu na. Vroeger zei ik nog wel eens tegen een nieuwe medewerker: als je het goed doet, kun je na twee jaar aandelen kopen. Maar dan was ik daar zelf na twee jaar nog niet aan toe. Ik zie nu in dat ik daar problemen mee heb versterkt”, vertelt ze. “Dat is best lastig, want ik ben van nature een pleaser, ik bevestig mensen het liefst. Maar nu communiceer ik wat betreft Models at Work alleen nog eerlijk en duidelijk.”
Ook naar zichzelf is Van der Hoeven eerlijker geworden. “Ik heb ervoor gekozen om een kindje te nemen èn eigenaar te blijven van Models at Work. Dan moet ik daar eerlijk in zijn naar beide, en naar mezelf. Het bedrijf zou groter kunnen worden, ik zou bijvoorbeeld een buitenlandse vestiging kunnen opzetten. Maar ik wil als mens sommige dingen niet opgeven; ik geniet momenteel bijvoorbeeld heel erg van wandelen met mijn vriend en baby in het weekend. Vroeger zei ik bij alles: dat doe ik er wel even bij. Nu doe ik dat niet meer. En weeg ik nauwkeurig af welke verantwoordelijkheden ik op me neem.”
‘Je kunt ook positief bijdragen aan je bedrijf als je er niet altijd bent’
Van der Hoeven neemt ook tijdens haar huidige zwangerschapsverlof de volle verantwoordelijkheid voor haar bedrijf. Eens per week neemt ze met haar algemeen manager alle belangrijke ontwikkelingen door en tekent de rekeningen en contracten. Wat ze na haar verlof gaat doen, laat ze nog even open. “Ik solliciteer in elke fase opnieuw binnen mijn bedrijf. Dan kijk ik: wat is er nodig en wat zou ik willen doen? Mijn sterke kant ligt nog steeds buiten de deur, contact maken met klanten, leveranciers en modellen. Daarnaast wil ik op een positieve manier bijdragen in het bedrijf, als inspirator. Als ik in een positieve flow zit, kan ik veel moois geven.”
Van der Hoeven kijkt dankbaar terug op negen jaar ondernemen. “Ik heb altijd een engeltje op mijn schouder gehad. Ik heb zoveel meegemaakt en ben heel blij waar het bedrijf nu staat; frisser, beter en volwassener dan ooit”.
