Geen producten in de winkelwagen.
Lawley is wat heet een Brit met pan-Europees bloed; hij kwam ter wereld in de Spaanse hoofdstad Madrid als zoon van een Britse vader en een Spaanse moeder. Gedurende zijn jeugd woonde Lawley in plaatsen verspreid over heel Europa; van het Britse Cambridge tot Parijs en Florence. Lawley heeft zowel een Brits als een Spaans paspoort en stelt zich dan ook bovenal Europeaan te voelen.
Na zijn studie in het – nu nog – Verenigd Koninkrijk verhuisde hij in 2014 naar Amsterdam, waar hij aan de slag ging voor Baxter Communications; een in Den Haag gezeteld communicatiebureau dat Engelstalige uitingen maakt voor bedrijven die internationaal zakendoen. Denk aan toespraken, jaarverslagen en persberichten. 4 jaar later, begin 2018, nam hij het bedrijf over, dat tegenwoordig Baxter Lawley Communications heet. Lawley heeft zeven fulltimers voor zich werken, die allen uit Engeland afkomstig zijn.
Toen de Britten in 2016 nipt voor de Brexit kozen, behoorde Lawley – weinig verrassend, gezien zijn achtergrond – tot het Remain-kamp. Hij maakt zich nu zorgen om de politieke en economische situatie in zijn thuisland. “Het referendum was een flinke tegenvaller. Weet je, al die landen noemen we naties, maar het draait eigenlijk om gemeenschappen. Het Verenigd Koninkrijk en Nederland bestaan in feite niet écht. Het zijn verzonnen constructen, want het gaat om de gemeenschappen die ín deze landen wonen.”
Wat betekent Brexit voor jouw bedrijf?
“Gelukkig heeft het op mijn bedrijf weinig directe impact. Het Verenigd Koninkrijk en Nederland zijn het al eens geworden over de rechten van inwoners. Niemand wordt het land uitgezet en Engels blijft denk ik de grootste taal in Europa, zeker de komende decennia. De vraag naar Engelstalige content zal daarom hoog blijven, denk ik. We werken echter alleen met native English speakers.”
“Misschien wordt het na de Brexit moeilijker om mensen uit het Verenigd Koninkrijk aan te nemen. Wellicht kan ik alleen nog Britten in Nederland aannemen, maar goed: we kunnen ook Amerikanen, Ieren en Australiërs aannemen. Om het zekere voor het onzekere te nemen, proberen we in ieder geval nu nog voor 31 oktober, de Brexit-dealine, twee Britten aan te nemen.”
En voor je land?
”Ik heb Remain gestemd. Ik heb in verschillende plaatsen in Europa geleefd en ik denk niet dat een Brexit een positieve impact op de Britse economie zal hebben. Kleine bedrijven kunnen, afhankelijk van de deal, flink geraakt worden en de grotere bedrijven verlaten waarschijnlijk het land. In de weken na de Brexit krijgen we waarschijnlijk vertragingen aan de grens, er kan een tekort komen aan voedsel en de voedselprijzen kunnen stijgen. Wie weet of het op de lange termijn een goed idee is, maar de handel met de Europese Unie zal erdoor worden aangevallen en kapotgemaakt.”
De wil van de mensen in het belangrijkst
“De mening die ik nu over Brexit heb, is echter minder populair bij vrienden, heb ik gemerkt. Ik ben namelijk pro-Brexit geworden, in de zin dat we de resultaten van het referendum moeten accepteren. Het is belangrijk dat we de EU nu verlaten.”
“Ik denk niet dat het een slimme beslissing zou zijn, maar de wil van de mensen vind ik belangrijker dan de economie. Als we de resultaten negeren, of een tweede referendum uitschrijven, zal er een gebroken vertrouwen ontstaan tussen de burgers en de overheid.”
Toch gaan er in je land stemmen op voor een referendum met drie opties: Remain, de softe Brexit en de gevreesde harde Brexit. Het idee erachter is dat de mensen nooit hebben kunnen kiezen hoe ze hun Brexit zouden willen vormgeven; met of juist zónder een EU-deal.
“Zou er eventueel een tweede referendum komen, dan denk ik dat ‘Remain’ geen optie zou moeten zijn. We kunnen niet referenda blijven uitschrijven totdat we het gewenste resultaat krijgen. Wat als Remain zou winnen, zouden we dan een derde referendum moeten uitschrijven? We voted out en moeten dat respecteren.”
De Britten wisten heel goed waarvoor ze stemden
“Ik heb in Cambridge gestudeerd en al mijn vrienden zijn tegen Brexit. De meesten willen een tweede referendum, maar ik ben het niet met ze eens. Ze zeggen dat de Britten niet wisten waarvoor ze stemden. Ik denk dat de mensen dat heel goed hebben geweten. Veel Britten klagen over EU-regels. Ze wensen hun soevereiniteit terug, willen een harde grens en wensen de controle terug in eigen handen te krijgen. Niet iedereen denkt daar zo over, maar als je verliest, moet je de resultaten accepteren, vind ik.”
De consequentie is dan dat er een grote kans is dat er géén handelsakkoord met de EU komt.
“Ik zou natuurlijk het liefst zien dat er wél een deal komt. Mijn broers leven in het Verenigd Koninkrijk en ik geef erg om de toekomst van mijn land. Ik woon er dan niet, maar zal Engeland blijven steunen bij het voetbal.”
Zie je jezelf ooit nog terugkeren, mocht er zo’n no deal komen?
“Met een no deal niet, nee.”
