Geen producten in de winkelwagen.
In 2015 verhuisde Pieter Limburg voor zijn toenmalige werkgever Shapeways naar New York City. Het 3D print-bedrijf gaf hem de opdracht een e-commerce-tak uit te bouwen. ‘Ze bleken daar nog weinig aan te doen, omdat de natuurlijke groei al erg hoog was’, blikt Limburg terug. Zelf had hij in het verleden al eens een succesvolle webshop opgebouwd, dus Limburg had de nodige ervaring. Nadat hij zijn visie op e-commerce aan Shapeways duidelijk had gemaakt, was de toenmalige board overtuigd. ‘Ze zeiden: pak er direct de business development en sales bij, dan leid je meteen een tak met een volle omzet.’
Bam! Opeens zat Limburg in de Big Apple. Maar goed, dan moet je het vervolgens ook waarmaken. Limburg besloot maar eens een blik op het klantenbestand van Shapeways te werpen. Bleek dat ze hun klantenservice hadden toegespitst op consumenten, terwijl de vijftig grootste afnemers bedrijven waren. Limburg zette daarop een serviceteam voor de zakelijke markt op en zag dat team al snel van twee naar acht man groeien.
Omzet verdubbeld
Die groei was exemplarisch voor Shapeways, dat in die jaren telkens in omzet verdubbelde. Sinds Limburg zich in 2012 bij Shapeways had gevoegd, was het fte-bestand van dertig naar driehonderd werknemers gegroeid. Ceo en mede-oprichter Peter Weijmarshausen besloot in 2017 echter dat het tijd was om een stap terug te doen. Limburg kon altijd goed opschieten met Weijmarshausen en zag in diens terugtreden een teken dat hij zelf ook weer iets nieuws moest gaan doen. Niet lang na Weijmarshausen vertrok daarom ook Limburg bij het 3D print-bedrijf, vastberaden om een nieuwe startup op te richten.
Maar wát? Dat wist hij nog niet. Limburg (foto rechts) stapte eerst maar eens het advieswereldje in en ging aan de slag bij een Indiase firma, als consultant. Zodoende peddelde hij enige tijd op en neer tussen Mumbai en New York. Toen hij voor dit bedrijf afgelopen september naar een zakenevenement moest, kwam Limburg ‘s avonds met wel zestig visitekaartjes in zijn zakken aan op zijn hotelkamer. Wat een boel papier, dacht hij. Kan dat niet gemakkelijker?
Mobilo Card
Jazeker, dat kan, concludeerde Limburg – zelf een behoorlijke techneut – al snel. Met vrijwel alle telefoons kun je chips scannen, bedacht hij, dus wat als je een plastic kaartje maakt die in één chip al jouw gegevens heeft staan? Hou hem tegen de smartphone van een ander aan en die ontvangen automatisch je gegevens in diens telefoon. Na enig sleutelen bleek dat dit idee simpelweg uit te voeren is. Het werd de Mobilo Card, een plastic visitekaartje met RFID-chip. Limburg demonstreert de techniek vanachter een Zoom-scherm in zijn New Yorkse appartement. Even het kaartje voor de smartphone houden en hoppa, zijn contactgegevens verschijnen direct op het telefoonscherm.
Limburg liet zijn creatie zien aan vrienden, die er wel wat in zagen. In december afgelopen jaar verkocht hij de eerste honderd stuks. In de avonduren stroomlijnde hij zijn nieuwe startup, om overdag voor zijn Indiase werkgever aan de slag te gaan. De coronacrisis maakte echter plotsklaps een eind aan deze constructie, omdat de multinationale firma al in februari geraakt werd.
Ik dacht: ik ga er alles aan doen om zover mogelijk te komen
Limburg moest het Indiase bedrijf verlaten, waardoor hij plotseling al zijn tijd kon steken in de Mobilo Card. De maand-op-maandomzet van Mobilo nam in februari al direct met 300 procent toe, volgens Limburg het gevolg van van het feit dat hij er plots al zijn tijd in kon steken. ‘Ik dacht: ik ga er alles aan doen om zover mogelijk te komen. Ik installeerde een chatbot op de site, maakte allerlei aanpassingen om de conversie te verhogen en deed wat veel Amerikanen doen: binnen 5 minuten op mailtjes reageren.’
Al snel had hij twee grote deals binnen; één van een conferentie in San Francisco en een andere van een universiteit die de kaartjes wilde kopen voor alumni. Zo, dat is weer twee maanden aan huur, dacht Limburg. ‘Ik realiseerde me: als ik hier in één keer zoveel tractie mee weet te krijgen, valt hier meer mee te behalen.’ Via zijn oude werkgever vond hij zijn mede-oprichter Joey Madej. ‘Het leek hem helemaal geen sexy product, maar toen ik het hem liet zien vond hij het heel gaaf.’
750 klanten
Ik had in vijf minuten tijd drie orders binnen
Nu, ruim drie maanden later, heeft Limburg al 750 klanten, klein en groot. Omzetcijfers deelt hij niet, maar, zo vertelt hij enthousiast, de Mobilo Card is al 17.000 keer gebruikt en al naar 28 landen toegestuurd. Hoe dan, willen we weten: alle zakelijke evenementen zijn toch afgelast of vinden online plaats? Daar heeft Limburg aan gedacht, door het gebruik van qr-codes: ‘Als ik mijn kaartje voor mijn Zoom-scherm houd, werkt het ook. Gewoon je telefooncamera voor het scherm houden en je bent klaar. Laatst had ik op die manier in vijf minuten tijd drie orders binnen.’
In de tussentijd heeft Limburg zijn Mobilo Card ook nog verder ontwikkeld. Je kunt er nu niet alleen je contactgegevens op een smartphone mee laten zien, maar anderen ook een kort enquêteformulier tonen. ‘Die kunnen mensen dan direct invullen en de resultaten worden naar je systeem gestuurd.’ Omdat Limburg veel tractie binnen Europa heeft, opende hij recent zelfs een productiefaciliteit in Nederland, die nu wordt gerund door bekende Nico Aberson, die zich als derde mede-oprichter aansloot bij Mobilo Card.
Coronaproof
Zonder de coronacrisis was ik nooit zover gekomen met dit product
Limburg ziet een toekomst voor zijn nieuwe startup, mede omdat het product nogal ‘coronaproof’ is: je hoeft geen potentieel gevaarlijke kaartjes meer uit te wisselen en het werkt dankzij een qr-code ook via Zoom-meetings. Het is tijdens crises dat ondernemers met creatieve ideeën komen, die soms uitgroeien tot succesvolle concepten. Neem de Secrid-pasjeshouder, tijdens de financiële crisis van 2009 uit noodzaak geboren, omdat alle opdrachten van de ondernemers erachter waren weggevallen. Wat was begonnen als probeersel, groeide uit tot een miljoenenbedrijf.
Of het de Mobilo Card ook zo zal vergaan? De toekomst zal het uitwijzen. Dat de crisis de Mobilo Card vleugels heeft gegeven, daarvan is Limburg in ieder geval zeker: ‘Zonder de coronacrisis had ik het nooit zover geschopt met dit product. Opeens konden Joey en ik er alle tijd in steken en het risico nemen.’
