Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Zo werd Huawei groot

Huawei meldt een recordomzet over 2013. Het Chinese groeiwonder, dat ook zijn pijlen richt op Europa, is meer dan een klassieke copycat. Alleen blijft het bedrijf wel zo ondoorgrondelijk als het bastion van de paus. 

Weinig bedrijven in de wereld kennen zo’n snelle groei. Het bedrijf bestaat nog maar 25 jaar en heeft nu al een omzet 239 miljard yuan (28 miljard euro). Daarmee groeide de omzet in 2013 met met 8,5% in een jaar tijd. Het plan is in 2020 de magische grens van 100 miljard te doorbreken. In netwerkapparatuur steekt het bedrijven als Cisco en Ericsson allang naar de kroon, in smartphones is Huawei wereldwijd ook al nummer 3, nog behoorlijk achter Apple en Samsung, maar HTC, Sony, Nokia en Blackberry inmiddels redelijk ver voorbij. 

Naast de traditionele carrierbusiness, de productie en verkoop van datacenters en netwerkapparatuur, die momenteel nog het merendeel omzet genereert, slaat het bedrijf ook steeds verder zijn vleugels uit. Aanpalende markten worden verkend en ingenomen en nieuwe productlijnen worden toegevoegd. Vooral in de zakelijke markt gaat het hard. 

Ook de consument moet eraan geloven. Huawei produceert nu al zowel ‘de dunste’ als ‘de snelste’ smartphone op aarde, beide een grote hit in China. In Nederland werkt het bedrijf hard aan de naamsbekendheid en debuteert het binnenkort als shirtsponsor in de Nederlandse voetbalstadions.

Wie is de oprichter?

Huawei is een bedrijf vol mysteries. Dat begint al bij Ren Zhenfein (foto onder), oprichter en huidig president van het bedrijf. Deze tycoon is een mediaschuw enigma. Bekend is dat hij is geboren in 1944 als een kind uit een arm gezin van zes. Hij zag zijn studie geblokkeerd door de Culturele Revolutie en studeerde daarna op eigen gelegenheid elektronica en informatica. Als autodidact verdwijnt hij daarna in het People Liberation Army, waar hij zich zou bezighouden met onderzoek naar telecom en data  en zelfs bij de geheime dienst zou zitten. Met zijn bijna 70 jaar is Ren Zhenfein toe aan zijn pensioen. Lange tijd werd gedacht dat een van zijn twee kinderen hem dan zouden opvolgen. Maar in een e-mail aan het hele bedrijf stelt Ren onomwonden dat zijn nageslacht daarvoor de kwaliteiten ontbeert. Vooral zijn dochter, cfo en lid van de executive board, zal daarbij even hebben moeten slikken. Zij werkte jarenlang als secretaresse voordat ze opeens in de top opdook en leek op koers te liggen voor het hoogste ambt. Over Rens zoon is niet meer bekend dan dat hij waarschijnlijk werkt binnen een Huawei-afdeling die verantwoordelijk is voor de reizen. Ook bij de kwestie van zijn eigen opvolging is Rens non-conformisme zichtbaar. Tussen oktober 2012 en maart 2014 zijn er drie ‘acting and rotating ceo’s’, die ieder zes maanden verantwoordelijk zijn voor ‘the company’s survival and development’. Degene die in de ogen van Ren het best de belangen van het collectief dient, mag het stokje overnemen. Tenminste, dat is de verwachting onder de Huawei-watchers.

Hoe veroverde Huawei de markt?

De corporate story van Huawei wil dat Ren, na zijn afzwaaien als majoor, het bedrijf startte met minder dan 5.000 dollar spaargeld en zonder steun van de overheid. Dat laatste nemen de meeste kenners van het bedrijf met een korrel zout. Wat doet Huawei’s expansiestrategie is letterlijk gebaseerd op de guerrillastrategie die Mao Zedong in zijn rode boekje voorschrijft. Van Mao leerde Ren dat je eerst het platteland wint, daarna de steden omsingelt en dat die dan als vanzelf in handen vallen. En zo deed Huawei het ook in China. Het nog kleine Huawei leverde na de oprichting in 1987 eerst netwerken voor het competitieluwe platteland en bediende pas vijf jaar later de eerste stedelijke agglomeraties. Hetzelfde patroon zien we in Afrika. Eerst werden de perifere markten veroverd, pas daarna kwamen de dichtbevolkte agglomeraties onder handbereik. In Europa: hetzelfde verhaal. De Russische overheid was de eerste klant. Via de Oost-Europese markten, waar de goedkopere netwerken de armlastige providers van enig lucht voorzagen, rukt Huawei op naar het centrum. Nu is Noordwest-Europa aan de beurt. Wat de onderneming daarbij zo succesvol maakt? Een copycat-strategie. Niet de dat Huawei dat toegeegft. Hoewel het bedrijf zeker door Amerikaanse concurrenten van van alles beticht wordt, heeft het maar maar één geval van bedrijfsspionage daadwerkelijk schuld moeten erkennen. Dat Huawei in het verleden één op één de technologie van Cisco en Ericsson zou hebben overgenomen, inclusief de typefouten in de gebruiksaanwijzing, is met de betreffende bedrijven buiten de rechter om geschikt en nu verborgen achter non disclosure-clausules. 

Wekelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Wat maakt het bedrijf omstreden in Amerika?

In de Verenigde Staten wordt het bedrijf vakkundig buiten de deur gehouden. Huawei is bepaald geen lieverdje, vinden de Amerikanen die na aanleiding van een tegengehouden overname getuigden voor het Amerikaanse congres. Zij stellen zeker te weten dat Huawei mede heeft kunnen groeien dankzij goedkope kredieten van de Chinese ontwikkelingsbank, die onder volledige politieke controle staat. Het ontkennen van die ‘overheidssteun’ voedt het wantrouwen. De link met de Chinese communistische partij is iets wat de Amerikanen extra zenuwachtig maakt. De partij heeft zijn eigen hoekje in Huawei’s hoofdkantoor in Shenzhen, iets wat in China overigens niet uitzonderlijk is. Als klap op de vuurpijl is het bedrijf niet beursgenoteerd, en daarmee dus ook niet onderworpen aan het daarbij horende toezicht. Het bedrijf heeft een eigendomsstructuur die we in het Westen niet kennen. Oprichter Ren heeft naar eigen opgave nog 1,42 procent van de aandelen. De rest is in handen van ruim 74.000 – vooral Chinese werknemers die al 7 jaar of langer in dienst zijn. Het collectief eigendom door de helft van alle 150.000 werknemers lijkt een compromis tussen de rode achtergrond en de kapitalistische werkelijkheid van de wereldeconomie. Maar ook hier vinden sceptici voer voor wantrouwen. Niemand weet wie er controle heeft over de aandelen. De speculaties lopen uiteen: sommigen – vooral Chinese marktkenners – denken dat de controle zit bij familieleden van Ren zelf. Anderen, vooral in de hoek van de Amerikaanse veiligheidsdiensten, gokken erop dat het eigenlijk de Chinese geheime dienst is. Of de partij. Of de staat. Het is zoals The Economist eens schreef: ‘Het doorgronden van Huawei lijkt nog het meest op Vaticaan-watchen.’ 

Hoe staat het er nu voor?

Ook onderaan de streep houdt Huawei veel over. Uit de maandag gepubliceerde jaarcijfers blijkt dat de nettowinst over 2013 is toegenomen met 38% naar 21 miljard yuan (2,5 miljard euro). Zeker is dus dat de opmars nog lang niet ten einde is. Huawei vandaag, zo is de boodschap, is niet langer de schaamteloze copycat van de technologie van anderen. De Chinezen blijven hameren op hun grote r&d-inspanningen. Naar eigen zeggen werkt 45 procent van de staf aan onderzoek en ontwikkeling. Dat zijn 70.000 mensen,  meer hersenen dan het hele personeelsbestand van Cisco telt. En het onderzoeksbudget stijgt. Wereldwijd beschikken de Chinezen over 18.000 patenten en 16 r&d-centra, waarvan het merendeel buiten het thuisland. Doel is het technologisch leiderschap binnen de industrie. En waar westerse bedrijven in zo’n geval zouden schreeuwen om ‘het beste technische talent’, prijst Ren juist het collectief. Volgens hem is Huawei vooral een bedrijf van gemiddelde mensen, met gemiddelde capaciteiten. De beloningsstructuur, zo schrijft hij, negeert individuele kwaliteiten en is niet extra waarderend voor de meest initiatiefrijke mensen. ‘As a result, many excellent employees left Huawei. We ordinary ones stayed behind’. En dat is precies wat Ren wil. Want door het vertrek van al dat talent bleef het collectief intact en gefocust. Een focus die versterkt wordt door het verbod op andere inkomsten dan vanuit de dienstbetrekking bij Huawei. Het zou maar kunnen afleiden van dat ene collectieve belang: de groei en bloei van Huawei.