Geen producten in de winkelwagen.
De komende weken duikt Sprout in de exit-verhalen van 3 ondernemers. Dit is de eerste aflevering.
“Verschillende grote farmaciebedrijven waren geïnteresseerd; reuzen met miljardenomzetten, maar ook met honderden producten. Het was duidelijk dat ProFibrix in geval van een overname zou worden opgeslokt. Zo’n multinational koopt het product en heeft het bedrijf erachter daarna niet meer nodig. The Medicines Company was gelukkig alleen geïnteresseerd in een overname als het hele bedrijf met alle medewerkers mee zou komen. Dat vond ik belangrijk: dat mensen hun baan behielden en hun werk konden afmaken.
Dit artikel komt uit Sprout Magazine. Abonnement?
Als klein bedrijfje konden we het poeder Fibrocaps helemaal zelfstandig ontwikkelen, maar als je groeit heb je een commerciële infrastructuur nodig om het te verkopen. Dat netwerk zelf opbouwen vergt een enorme investering. The Medicines Company heeft die infrastructuur in de VS al en is bezig die ook in Europa te bouwen. Ik denk dat het product bij hen meer kans heeft om terecht te komen waar het thuishoort, namelijk in de operatiekamer. Het is een goede deal.
Eigenlijk is er niet veel veranderd, ProFibrix is alleen onderdeel geworden van een nieuw bedrijf. Ik kan er nu nieuwe producten ontwikkelen (hij is er vice-president onderzoek, red.) en dat is waar ik ’s ochtends mijn bed voor uitkom. Dat commerciële is leuk om van een afstandje te bekijken, maar het is niet mijn ding.
Het is een misverstand dat 240 miljoen heb opgestreken
Het opstellen van een verkoopcontract is ingewikkeld: The Medicines Company kocht alles wat binnen ProFibrix valt, alles van waarde, maar ook alle risico’s. Zaten er geen lijken in de kast? Er stonden zo’n 5000 documenten op de server. Daar zaten advocaten in te grasduinen om te zien of er niets raars bij zat. Het ging zover dat ik op een ochtend op zoek was naar de algemene voorwaarden bij de leaseovereenkomst van het kopieerapparaat. Waar ben ik mee bezig, dacht ik. Ik heb maar gezegd dat ik dat kwijt was.
Het is een misverstand dat ik 240 miljoen dollar heb opgestreken bij de overname. Voor het bedrijf is 100 miljoen dollar betaald, de overige 140 miljoen komt als bepaalde milestones gehaald worden. En die 100 miljoen gaat natuurlijk niet naar mij, was het maar waar! Voor het overgrote deel gaat het naar de investeerders, er is 12 miljoen euro terugbetaald aan AgentschapNL en er is een lening van de bank afgelost. In de loop der tijd is mijn aandeel in het bedrijf verwaterd tot ver onder de 10 procent. De rest van het geld gebruik ik om mijn persoonlijke schulden, die in de eerste jaren van ProFibrix behoorlijk waren opgelopen, te saneren. Ik heb een hekel aan schuld.
ProFibrix
Sinds: 2004
Medewerkers: 20 in Leiden en 7 in Seattle (VS)
Verwachte omzet de komende 5-6 jaar : 300 miljoen dollar
Comfortabel oud worden
Ik ben nog steeds geen vermogend man dus, maar hopelijk wordt dat anders als die milestones gehaald worden. Dan ben ik van plan een nieuw bedrijf te beginnen. Er zijn nog wel een paar plannen die ik ten uitvoer wil brengen. De rest houd ik als reserve om comfortabel oud te worden. Ik realiseer me dat dit een luxesituatie is. Het enige wat ik heb gekocht was een andere auto, een mooie tweedehands. Ik blijf tenslotte een Zeeuw.”
Lees ook:
