Geen producten in de winkelwagen.
Wat was hét moment waarop je wist: ik moet terug om het noodlijdende Fogo Island op te poken?
“Ik was in Mystic Seaport, een levend museum over Amerika’s relatie met de zee. Daar was ik tijdens een vierjarige zeilreis die ik maakte met vrienden, nadat ik als cfo was weggegaan bij glasvezelbedrijf JDS Uniphase. Het bizarre was dat ik, terwijl ik daar in dat museum stond, een telefoontje kreeg dat de burgemeester van mijn geboortedorp op Fogo Island overstuur was. Hij wilde dat ik iets deed aan het huis van mijn oom dat op instorten stond. Ik hing op en dacht: laat maar zitten, de natuur neemt het huis terug en dat is prima. Ik ga niet naar Fogo Island. Ik ben een reiziger en heb al een huis elders. Maar ik zag ook hoeveel er in dat Amerikaanse museum was gedaan om de herinnering en de traditie te bewaren, en alle wijsheid die daarin zit. Dat is heel waardevol. Ik overdacht het nog eens. Als ik, een Fogo-eilander met geld, zo’n traditioneel huis niet redt, wie doet het dan? Ik belde meteen terug: ‘Vertel de burgemeester dat ik het kom fixen.’”
En zo veranderde je binnen een half uur compleet van gedachten.
“Precies. Het is raar: stel dat ik niet op die plek was geweest toen ik dat telefoontje kreeg, dan was het misschien compleet anders gelopen. Het was de eerste van een aantal keerpunten waardoor ik nu op Fogo Island woon, voor altijd, denk ik. Met mijn oudste en jongste broer heb ik een stichting opgericht waarmee we van Fogo Island een plek maken waar we nieuwe wegen vinden voor oude dingen, zoals de kabeljauwvisserij. Een plek waar meer mensen komen wonen en waar toeristen heen willen. We bouwen zes kunstenaarsateliers, ontworpen door hedendaagse architecten. Intussen zijn we bezig met de Fogo Islands Inn, een vijfsterren designhotel met 29 kamers, dat met veel liefde en aandacht ontworpen en gebouwd wordt. Het is tegelijkertijd een openbaar gebouw met een filmzaal, bibliotheek, fitnessgelegenheid en restaurant. Begin 2013 is de grote opening. Daarbij hebben we voor eilanders een microkredietfonds van een miljoen dollar. Inmiddels hebben we 350.000 dollar uitgeleend, van 2.500 dollar per krediet, waarvan we twee leningen ook alweer volledig terugbetaald hebben gekregen. Ook zijn er particuliere initiatieven, zoals een aantal pensions en winkels. De afgelopen twee jaar zijn er meer bezoekers op het eiland geweest dan alle vierhonderd jaar ervoor.”
Waren er eilanders waren die dachten: we willen geen veranderingen, geen toeristen, geen hippe architecten?
“Als je met iets nieuws begint, zijn er altijd critici. Helemaal aan het begin dacht waarschijnlijk zo’n tien procent: ‘Wauw, dit is geweldig.’ En ook tien procent: ‘O nee, dit is verschrikkelijk.’ De rest wist van niks of kon het niks schelen. Toen in de afgelopen jaren de studio’s werden gebouwd, de toeristen ons vonden en het eiland meer tot leven kwam, begonnen mensen het te begrijpen. Als je vier jaar geleden aan een Fogo-eilander had gevraagd wat hedendaagse architectuur was, hadden ze geen flauw idee gehad. Van de enthousiastelingen werken nu heel veel mensen mee. En die tien procent die het niks vond, die vindt het waarschijnlijk nog steeds niks, al die veranderingen.”
Eigenlijk hoef jij nooit meer te werken, omdat je voor miljoenen aandelenopties verzilverde na je vertrek bij JDS.
“Toen ik stopte bij JDS wist ik dat ik nog niet klaar was met werk. Voor deze stichting bikkel ik harder dan ooit: zeven dagen per week, tien uur per dag. Omdat er veel van afhangt. Ik wil dat het lukt. Voor de gemeenschap, voor mezelf, voor mijn ouders en voor welke andere gemeenschap in de wereld dan ook die kijkt wat we hier op Fogo Island doen.”
Wat Shorefast Foundation Doel Het Canadese Fogo Island en Change Islands nieuw leven inblazen Sinds 2004, toen nog Frengipani geheten, in 2006 veranderde de naam Door wie Zita Cobb en twee van haar zes broers Personeel 20, los van de bouwers van de Fogo Islands Inn Investering zo’n 20 miljoen dollar eigen geld, 5 miljoen van de Canadese staat en 5 miljoen van de provincie Omzet ‘Nul, het kost alleen maar geld. In 2013 moet dat veranderen. Alles wat we omzetten, gaat terug de gemeenschap in’
Heb je twijfels gehad omdat je ook grote beslissingen voor de eilanders nam?
“Nee, dit zijn mijn eigen mensen en ik heb gerespecteerde eilanders in mijn bestuur. Als ik dit in een mij onbekende cultuur had gedaan, was het een ander verhaal geweest. Toen ik na mijn vertrek bij JDS in Rwanda een filantropisch project opzette waarmee ik radio’s distribueerde, kwelde ik mezelf continu met vragen: waarom doe ik dit, misschien maak ik het alleen maar erger, wat weet ik er nou van? Maar ook al werk ik nu met mijn eigen mensen, ik blijf mezelf en mijn plannen kritisch bevragen. Niets is makkelijk.”
Wanneer is je doel bereikt?
“Als er meer inschrijvingen komen op scholen. De afgelopen jaren hadden we een leegloop. In 2006 waren er nog 2.700 bewoners, maar met de nieuwste schattingen van 2011 lijkt het erop dat we elf procent verloren hebben. Veel mensen die zich aanmelden voor werk bij de Fogo Islands Inn zijn vroeger vertrokken en zien een kans om naar huis te komen. Gister nog had ik een sollicitatiegesprek met een jonge vrouw. Zij en haar man komen oorspronkelijk van hier en ze hebben een klein kind. Ik dacht: als zij terugkomen, zijn het er drie in één klap. En misschien krijgen ze wel meer kinderen!”
Dus: je neemt haar aan?
(Lachend) “Ja, dat ga ik doen. Zo bouw je een gemeenschap.”
