Geen producten in de winkelwagen.
Negen jaar geleden stonden Chris Zadeh en Michel Vrolijk, oprichters van cloudbanksoftware Ohpen, lachend op de omslag van MT Magazine. De redacteur van dienst bombardeerde het kersverse bedrijf toen als new kids on the block en had hoge verwachtingen over de toekomst en mogelijkheden van deze software-as-a-service-bank.
Waarom heeft elke bank een eigen administratie? Laat ons dat doen
Nu is Ohpen actief in Nederland en Engeland en verwerkte het inmiddels een slordige 100 miljoen transacties voor indrukwekkende klanten: Aegon, Robeco, NN, Delta Lloyd, Knab en de Volksbank. Verder staan er ruim honderdvijftig mensen op de loonlijst uit 29 verschillende landen en nationaliteiten en beschikt het bedrijf over een zelf ontwikkelde, solide en hypermoderne SaaS-oplossing voor banken die er naar eigen zeggen nog nooit heeft uitgelegen. “En toch is dit pas het begin”, zegt ceo Chris Zadeh. “Het is onze droom om de fabriek te zijn voor alle banken. Het systeem achter een spaar- of beleggingsrekening is namelijk bij alle banken in de basis hetzelfde. Waarom heeft elke bank dan een eigen administratie? Laat ons dat doen, dan kunnen banken zich weer houden met bankieren”.
Spaghetti
Ohpen haalde begin februari 25 miljoen euro op bij USG-oprichter Alex Mulder. Mulder was met zijn investeringsvehikel Amerborgh ook al de eerste investeerder in Ohpen en liet daarmee in 2009 al visie zien. Zadeh kende de pijn van banken, mede vanuit zijn verleden bij BinckBank, en zag hoe dat beter kon. Amerborgh-directeur Michel Vrolijk, ooit zelf bankier, was zo overtuigd en adviseerde Mulder in te stappen.
De reden? De meeste banken zijn in de jaren tachtig van de vorige eeuw fors gaan automatiseren. Op die systemen is de laatste dertig jaar driftig voortgebouwd. Met als gevolg dat er een wirwar aan systemen en koppelingen is ontstaan (Zadeh: “een spaghetti”) die met het nodige kunst- en vliegwerk in de lucht worden gehouden. En waarin soms pijnlijke hiaten zitten. ING moest enkele weken terug nog met de billen bloot, toen NRC Handelsblad onthulde dat een buitenlandse onverlaat enkele tonnen had ontvreemd via een ingenieuze incassotruc. De fout bleek een lek in de software.
Kosten schalen mee
Twintig procent is onvermijdelijk maatwerk
Zadeh heeft met zijn Ohpen een SaaS-oplossing in handen dat een “modern, nieuw en solide alternatief” biedt voor die spaghetti. Bijkomend voordeel is dat klanten van Ohpen met de software volgens de ceo minimaal veertig procent kunnen besparen, vooral op ontwikkeling en onderhoud. “En de kosten schalen mee. Klanten betalen 1 euro per geadministreerde rekening per maand en staffelen naar 0,25 per stuk bij meer dan 1.000.000 rekeningen”.
Helemaal standaard is de Ohpen-software overigens niet. “Twintig procent is onvermijdelijk maatwerk, of beter gezegd configureerbaar”, zegt Zadeh. “Omdat het systeem moet aangepast aan regelgeving of omdat er koppelingen met andere systemen moeten worden gebouwd. Maar de kern is voor iedereen hetzelfde. Ik noem dat “The Power of One”. We hebben één versie van de technische code van het platform, de technische infrastructuur en de API. Dat heeft wereldwijd helemaal niemand. ”
De wereld in
Zadeh wil met zijn Ohpen de wereld in, te beginnen met Duitsland, Frankrijk of de VS. Onder meer daarvoor was de kapitaalinjectie nodig. Net zoals in Engeland moet er in Duitsland of Frankrijk (welk land het eerst wordt ontgonnen, is nog onbeslist) een eigen kantoor komen met eigen sales en marketing en eigen implementatie- en klantenteam. “Het implementeren en bedienen van de klant doen we lokaal”.
Het groeigeld wordt ook ingezet om uit te breiden. De honderdvijftig mensen die nu het pand aan het Rokin in Amsterdam bevolken, zijn er ruim honderd te weinig. Ook Ohpen lijdt onder het gebrek aan goede programmeurs. “Terwijl we een leuk, stoer bedrijf zijn met veel passie voor technologie en aandacht voor mensen”, meent Zadeh. “Ik heb net nog gebokst met collega’s. In de kelder van ons pand hebben we een heuse boksring laten bouwen.”
Eenvoudige regels
Wij hanteren twee regels: overtref de verwachtingen en give it all
Volgens Zadeh is dat boksen exemplarisch voor de cultuur in zijn bedrijf. “Wij hanteren twee eenvoudige regels: overtref de verwachtingen en give it all. Alles geven heb ik van Anthony Robbins, businessgoeroe en specialist in neuro-linguïstisch programmeren. Volgens Robbins zijn er drie gradaties in hoe je in je werk kunt staan: give up, give in of give it all. Doorzettingsvermogen en vastberadenheid, daar draait het om. Sterker: ik selecteer nieuwe mensen hierop. Een voorbeeld? mijn secretaresse speelde ooit hoofdklasse korfbal, voor mij reden om haar direct aan te nemen. De rest leer je wel bij”.
Stick to the plan
Zadeh is zelf ook vastberaden. In de afgelopen negen jaar zijn er voldoende verleidingen geweest om van het grote Ohpen-plan af te wijken en de software bijvoorbeeld aan te passen aan de wensen van de klant of door de klanten zelf te laten hosten. “Die verleiding is soms heel groot, maar tot op heden hebben we altijd nee durven zeggen. Die fabriek werkt alleen als iedereen op dezelfde manier werkt. Wij vragen onze klanten dan ook om hun werkwijze aan onze software aan te passen. Dat is soms moeilijk, maar het is voor ons de enige manier om schaal te realiseren. Door de schaalgrootte wordt onze fabriek complexer, zoals het ook voor Netflix een uitdaging is wanneer er opeens dertig miljoen mensen tegelijkertijd naar een serie kijken. Als het ons lukt, zijn de marges nog beter en is de beloning groot. Mijn adagium is dus: stick to the plan en focus”.
Fouten
Management in de klassieke zin, past niet bij Ohpen
Wanneer je ergens helemaal voor gaat, maak je ook fouten. Dat hoort erbij, vindt Zadeh. “Het aantal klanten in onze markt is niet zo groot – zoveel banken zijn er niet – dus als we er een keer een mislopen, doet dat pijn. Dat gebeurde nog niet zo lang geleden. Het team was behoorlijk teleurgesteld. Ik heb iedereen gefeliciteerd want het was de beste pitch ooit. Alles klopte, daar was ik trots op. We hebben echt alles gegeven. Dat is de cultuur die ik wil vasthouden, al merk ik dat ik daar steeds meer moeite mee heb naarmate we groter worden. Management in de klassieke zin, past niet bij Ohpen.”
Geen contact
Uit zijn jeugd weet Chris als geen ander dat ondernemen ook zwaar kan zijn. “Mijn vader had een bedrijf in de fotografiebranche. Dat was lange tijd heel succesvol en er werkten zo’n vijfhonderd mensen. In mijn jonge jaren was ik altijd bezig met gadgets en op een dag zag ik een digitale camera. Ik waarschuwde mijn vader dat zijn business hierdoor drastisch zou veranderen. Hij vond mij maar een wijsneus, ik was toen 12, maar uiteindelijk is hij wel failliet gegaan, door die digitale camera. Hij heeft een boel shit over zich heen gekregen en heeft er meer dan vijftien jaar over gedaan om van zijn schulden af te komen. Waarschijnlijk is mijn motivatie terug te voeren op deze ervaringen, en leef ik nu mijn vaders droom. Tegelijkertijd ben ik er voorzichtig door geworden. Met investeringen ben ik nog steeds terughoudend, zelfs in de groeifase waarin we nu zitten.”
