Geen producten in de winkelwagen.
Websites bouwen. De een heeft het nog nooit gedaan, de ander begon er al op jonge leeftijd mee. Jeroen de Wit uit Gent is iemand uit die laatste categorie. Als tiener was hij gek op games als Age of Empires. Die kon hij uren achter elkaar spelen. Toch begon hij te denken: er moet meer uit die computers zijn te halen dan slechts strategiespelletjes.
Als kind gamede Jeroen de Wit urenlang
Zijn oom had een hotel en vroeg De Wit op een dag of hij een website voor het logement wilde maken. De Wit ging aan de slag en digitaliseerde het visitekaartje van zijn ooms hotel. Hij kreeg hierna steeds meer vragen van familieleden en vrienden die ook een website nodig hadden. De Wit bleef had daarmee zijn eigen digitale verdienmodel gecreëerd. Nooit heeft hij een bijbaantje hoeven nemen. Nou ja, één keer dan, toen hij zomerwerk deed bij de drukkerij waar zijn vader werkte. Maar goed, dat is niet waar dit verhaal over gaat.
Teamleader
Waar het wel over gaat, is over een snelgroeidende Belgische scaleup. De fundamenten daarvan werden gelegd op de universiteit. De Wit volgde er een grafische opleiding en kwam er in contact met Willem Delbare en Mathias de Loore, twee studenten computerwetenschappen. Ze besloten samen te werken aan webdesign, maar zagen al snel een vraag bij klanten ontstaan naar een digitale tool voor projectmanagement. Het drietal besloot zo’n tool te bouwen en ze begonnen in 2012 het bedrijf Teamleader, waarmee bedrijven zaken als relatiebeheer, projectmanagement en facturatie centraal kunnen regelen.
Jeroen de Wit spendeert een derde van zijn tijd aan recruitment
De onderneming groeide als kool. In drie rondes wist Teamleader 13 miljoen euro op te halen bij investeerders en voor De Wit het wist had Teamleader zelf ook een team. Niet zomaar eentje, trouwens: inmiddels heeft De Wit 170 man (170 fte) op de loonlijst staan. De ondernemer stelt “30 tot 40 procent” van zijn tijd met recruitment bezig te zijn. Je “omringen met talent” vindt hij dan ook “superbelangrijk”.
De Wit probeert daarom altijd om een van de sollicitatierondes bij te wonen. Als hij met sollicitanten aan tafel zit, probeert de Belg zijn enthousiasme zoveel mogelijk over te brengen, want hij weet: ze krijgen overal hetzelfde aanbod en je kunt het verschil maken met je houding. Zodra De Wit “de fonken in de ogen” ziet bij een sollicitant, is hij wat heet een tevreden teamleider.
Hoe anders was het toen De Wit zijn eerste mensen aannam. Dit waren voornamelijk vrienden, en dus niet noodzakelijkerwijs de grootste talenten. Van sommigen moest hij dan ook afscheid nemen. Ze konden de groei volgens De Wit niet altijd bijhouden. Afscheid nemen is soms moeilijk, weet de ondernemer, maar “het is belangrijk om werk en privé uit elkaar te houden”. Met veel van deze oude vrienden drinkt De Wit dan ook nog steeds wel eens een biertje. Of, nee: een pintje.
Amsterdam
Jeroen de Wit werkt in Amsterdam met een Nederlands team
Teamleader breidde in 2015 uit naar Amsterdam. Op de werkvloer zijn de culturele verschillen tussen Nederlanders en Belgen opvallend groot, stelde onlangs nog publicist Saskia Maarse op Sprout. Grofweg komt het erop neer dat Nederlanders gemiddeld genomen directer zijn en weinig hiërarchisch, terwijl Belgen juist meer verticaal denken en soms niet altijd zeggen wat ze daadwerkelijk vinden.
Om problemen te voorkomen, besloot De Wit in Amsterdam met een Nederlands team te werken. Zij kennen immers ook het beste de markt, beredeneerde hij. Toch gaat er nog weleens iets fout in de communicatie tussen de Nederlanders en Belgen. Zo herinnert De Wit zich dat een Nederlandse collega een aankoop wilde doen. Een handtekening was vereist en de Nederlander plaatste voor het gemak namens De Wit een krabbel. Vonden ze heel raar in België, maar De Wit legt zich er inmiddels glimlachend bij neer: blijkbaar is dat hoe het gaat in het land van zijn noorderburen.
Europa
De Wit heeft inmiddels ook kantoren geopend in Berlijn, Madrid en Milaan. Tevens staat er een dependance in Parijs in de planning. De Wit reist als vliegende kiep alle vestigingen van zijn bedrijf af, om medewerkers te vertellen over de “early days” van Teamleader. Op alle kantoren heeft hij lokale mensen werken, maar door als ceo vaak zijn gezicht te laten zien, probeert hij de cultuur uniform te houden. Met respect voor onderlinge verschillen, benadrukt hij wel. In Spanje eten ze bijvoorbeeld pas om tien uur.
Teamleader stopt al zijn winst in verdere uitbouw in Europa
Maar ach, een paar uur honger lijden is voor De Wit geen probleem. De paella kan wel even wachten, want de ceo heeft een doel: hij wil Europa veroveren. Alle winst van zijn bedrijf, die momenteel in Nederland en België geïncasseerd wordt, stopt hij dan ook terug in de uitbouw van Teamleader.
Het gevolg is een exponentiële groei, niet alleen in personeel, maar ook in omzet. Ieder jaar verdriedubbelt de omzet van zijn bedrijf en voor dit jaar zit Teamleader al tegen de 10 miljoen euro aan. Toch stelt De Wit: naast exponentiële wil hij ook duurzame groei. Zolang de groei maar niet knaagt aan de tevredenheid van collega’s en klanten. Het zijn de uitdagingen van een scaleup-leider.
Gezonder
Jeroen de Wit werkt nooit in het weekend
Al met al heeft De Wit er een drukke baan aan. Van vroeg in de ochtend tot ’s avonds laat is hij bezig met Teamleader. Dat liep in het verleden weleens uit de hand. Dan werkte hij ook in het weekend en leefde hij op een ‘dieet’ van fastfood. Des te meer tijd om Teamleader groot te maken, zo dacht De Wit, maar hij werd er geregeld chagrijnig van. En toegegeven: gezond waren ze natuurlijk niet, al die pizza’s en – zijn Nederlandse guilty pleasure – worstenbroodjes.
Sinds anderhalf jaar is De Wit daarom gezonder gaan eten, en werkt hij niet meer in het weekend. Het gezicht achter Teamleader besteedt zijn zaterdag steevast in Gent bij zijn vrouw en jonge kind. Op zondag verruilt hij het vliegtuig voor de fiets. Lekker sportief, al helemaal als je bedenkt dat ze in België heuvels hebben. Maar hij doet het met een reden, want alleen maar werken, daar gelooft De Wit niet in. Dan heb je volgens hem “geen respect voor lichaam en familie” en de bal kaatst een keer terug. In ieder geval niet in de richting van De Wit.
