Geen producten in de winkelwagen.
Quinten Selhorst zegde afgelopen jaar zijn baan op om met zijn compagnon Maarten Poot de startup Felyx op te richten. Samen willen ze elektrische deelscooters naar het Amsterdamse centrum brengen. Voorlopig opereren ze nog met zijn tweeën, maar op den duur hopen ze toe te groeien naar 7 fte.
Toen we met Selhorst spraken kwam zijn functie-omschrijving ter sprake. Hoe ziet hij zichzelf binnen het bedrijf? Als eh, ceo? Selhorst moest lachen: waren ze daar niet nog veel te klein voor? Op zijn Linkedin-profiel noemt de ondernemer zich dan ook liever ‘founder’, en niet ‘ceo’.
Hippe term
Selhorst heeft een punt. Jezelf ceo noemen als je nog maar een paar mensen op de loonlijst hebt staan, dat wringt toch een beetje. Toch is ceo – chief executive officer – een term die je de laatste tijd continu voorbij ziet komen. Zowel bij grote als kleine ondernemingen. Zelfs zzp’ers noemen zich nog wel eens ceo, want ach, het staat wel lekker hip op je visitekaartje.
Of niet? Taalkundige Ton den Boon stelde in 2014 al in dagblad Trouw dat ceo een sleets begrip aan het worden is. Dat zzp’ers zich ceo noemen leidt tot woordinflatie, zo beargumenteerde hij. Nog even en de term ceo zou hierdoor gedevalueerd zijn tot een wat sneu beroep.
Wanneer vindt Den Boon dat je jezelf wel ceo mag noemen? We bellen hem op. “Veel eigenaren van ondernemingen die niet internationaal actief zijn noemen zichzelf toch ceo”, zegt Den Boon enigszins ernstig, “terwijl een term als directeur of directeur-eigenaar voldoet”. Den Boon zegt zich vooral te storen aan het “overmatige gebruik van het Engels” in het bedrijfsleven. “Daarom stel ik: ben je actief in het buitenland? Dan mag je je ceo noemen. Anders niet.”
Den Boon kijkt er – vanzelfsprekend – op een linguïstische wijze naar, maar stelt ook: een eenmanszaak met een ceo is onzin. “Ik zie het op Linkedin geregeld voorbij komen. Maar ook als je bijvoorbeeld een Brabants krokettenbedrijfje met twee man personeel hebt, moet je jezelf geen ceo willen noemen.”
Managementtak
Maar goed, veel Nederlandse startups en scaleups verkopen geen kroketten in Brabant, en hebben de blik wel degelijk op het buitenland gericht. Ook de jongens van Felyx kijken al naar België en Duitsland, terwijl ze nog niet strooien met termen als ceo en cfo. Een volledig vastomlijnde omschrijving voor de term ‘ceo’ lijkt niet te bestaan, dus wanneer is het geaccepteerd om je ceo te noemen?
Laten wij bij Sprout stellen dat je in ieder geval een managementtak onder je moet hebben. Een bestuursraad, waar jij als ceo leiding aan geeft. Hoeveel fte je hier precies voor nodig hebt, dat verschilt per onderneming. Immers: bij de ene branche kun je veel processen digitaliseren, terwijl je in een andere sector juist weer meer personeel nodig hebt.
Engelse termen
Den Boon heeft daarnaast een punt door te stellen dat we in het bedrijfsleven wel eens érg gemakkelijk willen strooien met Engelse termen. Een typisch Amerikaans begrip als ceo past in deze trend. Toch, als je het vizier op het buitenland hebt gericht is het handig om je taal-technisch aan te passen.
Heb je dat echter nog niet, dan voldoet de oeroude term directeur prima. Alhoewel, erg hip klinkt het misschien niet. Wie de ceo-discussie uit de weg wil gaan, kan daarom ook zelf een kekke titel verzinnen. Alexander Klöpping en Marten Blankesteijn van Blendle hebben zich lange tijd eindbaas genoemd. Meer van dat, graag.
