Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Zo won SnowWorld het gevecht met milieuclubs

SnowWorld exploiteert indoor skiparadijzen, maar om die van de grond te krijgen, voert het een bijna onophoudelijke juridische strijd. Een uitbreiding in Zoetermeer kostte 20 jaar en 6 ton aan advocaten en onderzoeken. 'Milieuclubs kregen het voor elkaar de grens van het groene hart op te schuiven, waardoor de uitbreiding niet door kon gaan.'

Als je vanuit Leidschenveen langs de golfbaan rijdt of via de N206 Zoetermeer nadert, is hij niet te missen: de verlengde derde skibaan van SnowWorld in het Buytenpark torent hoog boven het landschap uit. De afdaling was tot voor kort met z’n 200 meter al on-Hollands imposant, maar sinds anderhalf jaar hebben skiliefhebbers er zelfs nog 100 meter bijgekregen.

Daarmee heeft SnowWorld-oprichter Koos Hendriks niet alleen de langste skipiste van ons land op zijn naam staan, Snowworld mag ook pronken met de titel steilste indoorafdaling van Europa. Voor zijn management team schuilt de prestatie vooral in het juridisch voor elkaar krijgen van de uitbreiding. Die had namelijk heel wat voeten in de aarde.

Bestemmingsplanprocedure

Dit gaan we niet meer voor elkaar krijgen. Wim Moerman, cfo van SnowWorld, geeft toe dat die gedachte de afgelopen jaren regelmatig door zijn hoofd is geschoten. “In 1996 werden de eerste twee banen opgeleverd. Aanvankelijk was het idee om die eerste piste te verlengen, maar daar staken milieuclubs een stokje voor. Ze kregen het voor elkaar de grens van het groene hart op te schuiven tot direct achter de hal, waardoor de uitbreiding niet door kon gaan.”

SnowWorld laat het er echter niet bij zitten en vindt de oplossing op het parkeerterrein naast de hal, met een derde baan van 210 meter lang. “Toch wisten we eigenlijk al vóór de oplevering dat die piste te kort zou zijn.”

“Maar zouden we de baan langer maken, dan moesten we een nieuw bestemmingsplanprocedure in en die zou waarschijnlijk veel tijd in beslag nemen. Mede op advies van de gemeente zijn we toen hiermee gestart, met het idee vervolgens snel uit te breiden”, aldus Moerman. “We zijn nu eenmaal een sportbedrijf met een sterk leisure-karakter. Het is heel belangrijk dat we ons blijven ontwikkelen en gasten opnieuw verrassen.”

2 keer naar de Raad van State

Maar de procedure wordt een hoofdpijndossier. Verschillende milieugroepen verenigen zich en noemen de plek waar SnowWorld is gevestigd, op een voormalige puinstort, een uniek stukje natuur in Nederland waar volgens hen niet verder aan getornd mag worden. Zo weten ze de uitbreiding jarenlang tegen te houden.

“Eén van de kwesties die voor enorm veel vertraging heeft gezorgd was de ransuil. Die werd er door de milieuverenigingen bijgehaald, want deze vogel zou door de uitbreiding van onze derde baan worden weggejaagd uit het gebied. Toevallig woont er pal naast ons complex een raadslid van de ChristenUnie en die wist op een gegeven moment tijdens een raadsvergadering te vertellen dat hij daar nog nooit een ransuil had gezien.”

In die gemeenteraad staat het onderwerp tientallen keren op de agenda en tot tweemaal toe melden SnowWorld en de tegenstanders zich bij de Raad van State. “Of we getwijfeld hebben aan een goede afloop? Wel een keer of twintig volgens mij. Dit gaat niet goedkomen, denk je dan even. Maar we hebben ons niet laten weerhouden en zijn al die tijd blijven doorknokken.”

Rapporten en argumenten

Wel tegen een behoorlijke prijs overigens. Als de uitbreidingswerkzaamheden jaren later dan eindelijk van start gaan, heeft de directie al 6 ton aan advocaten en onderzoeken uitgegeven. Volgens Moerman is het in dit soort langslepende kwesties in ieder geval zaak om altijd goed je huiswerk te blijven doen.

“Waar het vooral om gaat is dat je precies de spelregels volgt en daarmee aan alle voorwaarden voldoet. De aanvraag moet compleet zijn, goed onderbouwd en voorzien zijn van alle benodigde rapporten met de juiste argumenten. Daar mag geen speld tussen te krijgen zijn. Eén foutje en je hangt.”

Om de milieuverenigingen tegemoet te komen, heeft de gemeente overigens op een andere plek in het Buytenpark een stuk weide aan het zogeheten natuurkerngebied toegevoegd. Daarmee is de verloren oppervlakte ruimschoots gecompenseerd. En voor omwonenden is er een vrij toegankelijke trap naar het panoramaterras dat een fraai uitzicht biedt over het Groene Hart.

Gemeente als partner

Of de directie de zaak met de wetenschap van nu anders aangepakt zou hebben? Moerman moet even over die vraag nadenken. “Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat. Als tegenstanders hun hakken in het zand blijven zetten, dan weten ze je ambitieuze plannen aardig op te houden.”

“Aan de gemeente heeft het trouwens nooit gelegen, want die is al jarenlang een betrouwbare partner gebleken die gemaakte afspraken nakomt. Zoetermeer profileert zich graag als leisure-stad en de werkgelegenheid die wij bieden is natuurlijk ook meer dan welkom.”

Lees ook: