Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Zo werd Hilton groot

Hilton is misschien wel het bekendste hotelimperium in de wereld. Hoe groeide het uit van een 'hostel' voor Texaanse olieboeren tot een wereldwijde, exclusieve hotelketen? 

Wie is oprichter?

Conrad Nicholson Hilton wordt geboren en getogen in de Amerikaanse staat New Mexico. Zijn vader heeft een eigen winkel, waar de jonge Hilton als klein jongetje al wat ervaring opdoet als verkoper. Zijn ouders vinden het echter belangrijk dat hij een opleiding afrondt; hij moet alleen eerst nog in dienst bij het leger. Nadat Hilton namens de Amerikanen een tijd lang meevecht in de Eerste Wereldoorlog, volgt hij onder andere een technische en businessgeoriënteerde opleiding aan de universiteit die vandaag de dag bekendstaat als New Mexico Tech.

Tijdens zijn studententijd ontwikkelt Hilton een neus voor het herkennen van goede businesskansen. Als in 1919 zijn geplande investering in een bank in het Texaanse stadje Cisco niet kan doorgaan en hij langs het Mobley Hotel komt, neemt Hilton een impulsieve beslissing: hij besluit van datzelfde geld het hotel te kopen van de toenmalige eigenaars. Een slimme zet, want Cisco ligt in een olierijke omgeving. Hilton verwacht dat ‘het zwarte goud’ steeds meer zakenlui en andere bezoekers naar de regio zal trekken. Daar krijgt hij gelijk in. Sterker nog, al snel wordt het zo druk bij het door Hilton compleet gerenoveerde Mobley Hotel dat het niet ongewoon is dat een hotelkamer drie per dag een nieuwe gast toegewezen krijgt.

Hoe veroverde hij de markt?

Binnen afzienbare tijd heeft Hilton genoeg geld verdiend om uit te breiden en in de daarop volgende jaren neemt hij verspreid door Texas nog meer hotels over. De eerste vestiging die Hilton zelf laat bouwen en naar zichzelf vernoemt, is het Dallas Hilton. Het bijzondere aan dit hotel, dat haar deuren opent in 1925, is dat het gebouw grofweg in tweeën te delen is. Alle gastenfaciliteiten bevinden zich aan de oostkant van het pand, terwijl de westkant is bedoeld voor het personeel. Hier bevinden zich onder meer de goederenliften en luchtschachten. De reden is dat de temperatuur in Dallas behoorlijk kan oplopen en men in 1925 nog nooit van elektrische airconditioning had gehoord. Geen enkele hotelkamer in het Dallas Hilton kijkt uit op het westen, zodat een onaangenam warme kamertemperatuur de gasten alsnog bespaard blijft.

Een jaar of drie later is de unieke opzet van het hotel in Dallas alweer enigszins achterhaald. Vanaf de komst van centrale airconditioning wordt het in openbare ruimten voor de bezoekers nog comfortabeler, al blijft het in eerste instantie natuurlijk wel een luxeproduct. Hilton is er als de kippen bij om deze vorm van extra luxe naar zoveel mogelijk vestigingen te halen. Het Waco Hilton in 1928 heeft de primeur en is het eerste Hilton Hotel met koud stromend water en airconditioning in de openbare ruimten van het gebouw.

Hilton houdt wel van een primeur, zo blijkt. Door de jaren heen volgen er nog een aantal nieuwe ontwikkelingen, waarmee de hotelketen met enige regelmaat de kranten haalt en zo op slimme wijze zijn nationale naamsbekendheid steeds vergroot. Zo is Hilton Hotels Corporation in 1946 het eerste bedrijf in de hotellerie dat naar de beurs gaat en maakt de keten een jaar later bekend als eerste hotel in de wereld televisietoestellen te plaatsen in alle kamers (zie onderstaande afbeelding). In 1957 komt het concern als eerste met een centraal reserveringsysteem. In 1995 is Hilton een van de eerste multinationals in de sector met een eigen website, zodat gasten voortaan ook online een kamer kunnen reserveren.

Maar het is het florerende Amerikaanse toerisme van de vijftiger en zestiger jaren waar Hilton pas echt van profiteert. De economie zit in die tijd in de lift en dat geeft het toerisme een positieve impuls. De gemiddelde Amerikaan heeft aanzienlijk meer te besteden en gaat daardoor vaker op vakantie, ook naar het buitenland. Dat heeft Hilton snel in de gaten en zorgt ervoor om ook over de grens diverse hotels te realiseren. De eerste vestiging buiten de Verenigde Staten is het Caribe Hilton in Puerte Rico, sinds 1949 in bedrijf.

Sinds die tijd werkt Hilton gestaag door aan het uitbouwen van zijn imperium; enerzijds door over de hele wereld nieuwe vestigingen te blijven bouwen, anderzijds door concurrerende ketens over te nemen, waaronder Statler Hotels en Waldorf Astoria Hotels & Resorts. Hilton blijft zijn hele leven actief betrokken bij zijn bedrijf. Pas in 1966 vindt de oude baas het welletjes; hoewel hij nog wel aanblijft als bestuursvoorzitter, draagt hij de dagelijkse bedrijfsvoering over aan zijn zoon Barron. Hilton sr. sterft uiteindelijk in 1979 op 91-jarige leeftijd aan ouderdom. Het grootste deel van zijn erfenis laat hij na aan zijn stichting, de rest wordt verdeeld onder zijn familie.

Wekelijks de nieuwsbrief van Startups & Scaleups ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Hoe staat het bedrijf er nu voor?

Tegenwoordig kunnen gasten niet alleen meer in hotels overnachten, maar zijn er over de hele wereld (in 78 landen om precies te zijn) ook Hilton Resorts te vinden waar zij op hun wenken worden bediend. Sinds 2007 is Hilton Worldwide eigendom van de Amerikaanse investeringsmaatschappij Blackstone Group. 2011 was een redelijk goed jaar voor het concern, dat net als veel andere instellingen in de branche te lijden heeft onder de economische recessie. Volgens Forbes kwam de totale omzet uit op acht miljard dollar. Of het bedrijf datzelfde resultaat kan bereiken, zal nog moeten blijken. Afgezien dat toeristen in deze tijd bewuster met hun geld omgaan, heeft Hilton ook te kampen met sterk dalende inkomsten uit het Midden-Oosten. Door de aanhoudende politieke onrust in dit gebied liep de omzet maar liefst met dertig procent terug.

Al is Hilton Worldwide al tijden geen familiebedrijf meer (momenteel staat Christopher Nassetta aan het roer als CEO), de allure van het hotelimperium zal voor eeuwig verbonden zijn met de Hiltons. Conrad Hilton is voor velen de verpersoonlijking van de Amerikaanse droom. Ooit als kleine hotelier begonnen, zet hij met het nodige lef en doorzettingsvermogen een goedlopende keten op (en verdient daar een goed gevulde portemonnee mee). Afgezien van het feit dat zijn hotels nog altijd zijn naam dragen, zorgen ook achterkleindochters Nicky en vooral Paris er tegenwoordig voor dat Hilton bijna dagelijks in het nieuws is. Of zijn hotelimperium deze aanhoudende recessie geheel ongeschonden zal doorkomen blijft afwachten, maar de familienaam loopt allesbehalve het gevaar om snel in de vergetelheid te raken.