Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Ruud Hendriks

Drie maanden lang moest hij afkicken van zijn bestuursfunctie in Endemol. Nu doet Ruud Hendriks (44) alleen nog wat hij leuk en belangrijk vindt: radio en charitatief werk. “Ik hoef geen privé-vliegtuig.”

“Je verlaat een bedrijf als Endemol niet zomaar. Er kwamen gewoon een heleboel elementen samen die mij tot die stap brachten. Ten eerste werd ik steeds rijker en had steeds minder tijd om daarvan te genieten. Fysiek werd het steeds zwaarder om alsmaar door te gaan. Ik had behoefte om meer tijd vrij te maken voor m'n gezin; m'n kinderen hadden problemen op school. Dat gaat aan je vreten. Daar kwam bij dat Endemol een ander bedrijf was geworden na de overname door Telefónica. En ten slotte is radio, m'n oude liefde, altijd blijven lonken.
Op een gegeven moment kwamen al die elementen samen en dan gaat de knop om. Een van de directe aanleidingen was een lang gesprek met mijn vader over hoe hij zijn werk had verlaten. Ik realiseerde me dat hij loyaler was geweest met het bedrijf dan het bedrijf met hem. Drie weken later, in mijn huis op Bonaire, heb ik de knoop doorgehakt. M'n vrouw Marijke geloofde het eerst niet. Ik zei, je zult het zien. Enfin: nooit spijt van gehad. Drie maanden lang moest ik afkicken. Dan keek ik iedere vrijdag om halftien op m'n horloge: nu begint de vergadering van de raad van bestuur. Een lege agenda, daar moest ik ook aan wennen. Dan schreef ik maar op: 'elf uur hardlopen'. Onzin natuurlijk. Nu kan ik m'n agenda rustig leeg laten.
Dat ik met de overname van Endemol door Telefónica 70 miljoen heb verdiend, heeft weinig met mijn stap te maken gehad. Ik was daarvoor al financieel onafhankelijk. Ik verdien meer dan genoeg om m'n uitgaven te bekostigen. Ik hoef geen privé-vliegtuig, ik hoef geen jacht.

Begin dit jaar heb ik Radio Nationaal gekocht. Machtig mooi. Ik ben ooit begonnen als diskjockey. Van dat radiovirus raak je nooit meer af. Financieel gezien is het m'n grootste activiteit op het moment. Gelukkig hebben we goede kans om een FM-frequentie te krijgen. Dat is essentieel, anders wordt het erg moeilijk. Nu moet ik er nog miljoenen instoppen. Uiteindelijk moet het natuurlijk geld opleveren. Maar dat is niet zo belangrijk.
Een paar jaar geleden heb ik met Marijke een organisatie opgezet voor humanitaire hulp. We vonden dat de samenleving goed voor ons was geweest, het was tijd om iets terug te doen. Veel zal ik daarover niet zeggen, want ik wil geen driehonderd bedelbrieven per week ontvangen. In ieder geval kan ik daar nu meer tijd aan besteden. Ik ben een paar keer in Bosnië geweest, waar we actief zijn.

Ik werk nu zo'n 25 uur per week, waarvan ongeveer een kwart aan charitatieve dingen. Ik sta om halfzeven op en werk dan tot een uur of tien. Als ik op Bonaire zit, een maand of vier per jaar, dan blijft het daarbij; in Nederland plan ik, naast die ochtendsessie, dagelijks nog een of twee afspraken. Alleen dingen die ik leuk vind.

Ik heb grote bewondering voor mensen die een bedrijf weten op te bouwen. Maar de dwang om de voet op het gaspedaal te houden, heb ik achter me gelaten. Ik gebruik m'n 'drive' nu ook wel, maar het moet wel zijn voor dingen die ik zie zitten. Ik voel me prettig in de zakenwereld. Ik zou niet de hele dag op het strand willen liggen – mijn geest heeft ook beweging nodig. Mijn drijfveer is genieten. Genieten van alles wat ik doe. Ik geniet als ik een deal sluit. Ik geniet als m'n bedrijf goed loopt. Maar ik ben wel veranderd na m'n vertrek bij Endemol. Ik ben milder en attenter geworden. Ik maak meer tijd voor mensen.”

Wekelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.